Spionage bij Europese Raad blijft raadsel
Op 28 februari 2003 ontdekte de veiligheidsdienst van de Europese Raad een gesofisticeerd spionageapparaat, ingemetseld in de muren van het Justus Lipsiusgebouw in Brussel. Daarmee werden jarenlang de delegatieruimtes afgeluisterd van Frankrijk, Duitsland, Groot-Brittannië, Spanje, Italië en Oostenrijk. Vijf jaar later is nog altijd niet duidelijk wie achter de spionage-operatie zit.
Het federaal parket opende in mei 2003 een onderzoek naar het afluisterschandaal. Midden 2006 liet voormalig federaal procureur Daniel Bernard weten dat het federaal parket het onderzoek nog datzelfde jaar hoopte af te ronden. Volgens welingelichte bronnen is er een sterk vermoeden over de daders, maar zouden de speurders op het terrein intussen de instructie hebben gekregen niet verder te zoeken. ‘Er spelen politieke belangen van het hoogste niveau mee. De remedie zou wel eens erger kunnen zijn dan de kwaal.’
Het federaal parket –dat als onafhankelijke rechterlijke instantie uiteraard geen rekening hoeft te houden met politieke gevoeligheden– ontkent dat het gerechtelijk onderzoek is stopgezet, maar wil verder niet in detail treden. ‘Federaal procureur Johan Delmulle wenst geen commentaar te geven zolang het onderzoek nog loopt’, aldus een woordvoerster van het parket.
De spionage-operatie in het Justus Lipsiusgebouw kwam aan het licht in de aanloop naar de invasie in Irak. De telefoonlijn die verbonden was met de vergaderzaal waar de EU-lidstaten overleg zouden plegen over de nakende invasie, bleek gemanipuleerd. De spionnen leken dus grote interesse te hebben voor de standpunten van de EU-lidstaten over de kwestie-Irak. De manipulatie van de telefoonlijn resulteerde echter in ruis, wat uiteindelijk leidde tot de ontdekking van vijf “zwarte dozen” vol spionagetechnologie.
De apparatuur werd in beslag genomen en onderzocht door de gerechtelijke politie van Brussel, in samenwerking met de inlichtingendiensten van de zes betrokken landen. Vooralsnog zonder resultaat. Duurt het onderzoek te lang? ‘Juridische procedures nemen in het algemeen veel tijd in beslag. In dit concreet geval gaat het om een complexe en technische zaak’, reageert Dominique-Georges Marro, woordvoerder van de Europese Raad. ‘In elk geval is het niet aan ons om die vraag te beantwoorden.’