“‘De post werkt wél in Butembo!’
Persoonlijk getest!
Op 20 juli vorig jaar postte ik in Butembo een brief aan mijn moeder. De postbediende had me zo overtuigd dat de post wel degelijk werkt, dat ik de proef op de som nam. En inderdaad, vijf en een halve week later op 27 augustus stak de brief in de bus in Vlaanderen.
Hoe zou het in de andere richting verlopen? Ik gokte erop dat dit sneller zou gaan.
Op 14 september 2010, op verlof in België, gaf ik eigenhandig de brief af aan het postkantoor van Ternat, om zeker te zijn dat ik voldoende port zou betalen. En dan begon het wachten op het resultaat.
De postbode had me verzekerd dat ik geen postbus hoefde te openen. Die worden al decennia niet meer gebruikt. De hangsloten zijn trouwens al zo verroest dat wie ze zou willen openen geen andere keuze zou hebben dan ze open te breken. In sommige postbussen ontbreekt zelfs het deurtje. Neen, hij verzekerde me dat mocht hij ooit post voor me krijgen, hij er persoonlijk zou op toezien dat die aan huis wordt bezorgd.
In Kongo krijg je altijd overal van alles beloofd, al te vaak zonder gevolg. Dus die brief was me reeds lang uit het hoofd gegaan. Maar terwijl ik op werkbezoek was in buurland Oeganda kreeg ik een SMS-je: er is op 14 mei 2011 een brief voor mij aangekomen!
De envelop staat hier naast mijn lap top rechtop tegen de bureaulamp te schitteren. Een beetje toch, daar waar het stof niet té veel sporen heeft achtergelaten.
Wie nog eens durft beweren dat de post in Kongo niet werkt, het bewijs van het tegendeel is hierbij geleverd. Maar wat ben ik blij dat ik mijn moeder heb leren mailen en skypen! Moest het enkel van de Kongolese post afhangen, onze uitwisselingen zouden nog tien keer trager verlopen dan toen zijzelf in de jaren vijftig vanuit Rwanda naar haar ouders schreef. Toen was de post maar drie weken onderweg.