“‘Op weg naar een conventie voor huisarbeidsters’

Op het menu van deze conferentie werd ons voor de tweede keer het thema “waardig werk voor huispersoneel” voorgeschoteld. Een thema dat zwaar op de maag ligt voor sommigen, zoals jullie zich misschien nog herinneren uit de discussies vorig jaar. Die discussies mondden uiteindelijk uit in de beslissing om voor huispersoneel een bindende conventie aangevuld met een niet-bindende aanbeveling uit te werken. Opnieuw schuiven overheden, werkgevers en vakbonden aan tafel aan om te onderhandelen, ditmaal over de inhoud van het “voorstel tot conventie en aanbeveling” dat de IAO had uitgewerkt op basis van de discussies vorig jaar.

Het voorgerecht

Op woensdagnamiddag begonnen we met het voorgerecht: de openingsceremonie van de commissie waar vakbonden, werkgevers en overheden het woord nemen om kort uiteen te zetten hoe ze tegen de rest van het werk aankijken. Geen grote verrassingen bij de vakbonden: zij zijn blij met het voorstel dat momenteel op tafel ligt. Bij de overheden wel één grote verrassing: India, het land dat vorig jaar de frontale aanval inzette tegen de bindende conventie, is dit jaar bereid om constructief bij te dragen tot de werkzaamheden voor de conventie en zal er zelfs zijn ja-stem aan geven. Een pracht van een resultaat waar de lobbymachine van de National Domestic Workers Movement van Zuster Jeanne Devos voor verantwoordelijk is. En bij de werkgevers, toch wel wat verrassingen: gezien zij nog steeds overweldigend enkel voor een niet-bindende aanbeveling zijn, probeerden zij in hun inleidende bemerkingen de discussie over de vorm van de arbeidsnorm terug te openen. Maar dat manoeuvre werd niet gesmaakt door de grote meerderheid van de overheden. Er werd meteen duidelijk gemaakt dat die discussie al heeft plaats gevonden, dat een beslissing gevallen is en dat we daarmee verder werken. Waarop de werkgevers op donderdagmiddag aangaven dat ze het gesnopen hebben en dat zij hun steentje zullen bijdragen tot de conventie EN de aanbeveling. Tijdens de openingsceremonie heeft ook Wereldsolidariteit (WSM), samen met de Internationale Katholieke Arbeidsjongeren (IKAJ) en de Wereldbeweging van Christelijke Werknemers (WBCW), het woord genomen. Net zoals vorig jaar hebben we dat overgelaten aan een huisbediende: ditmaal was dat Maria Liz van de KAJ Paraguay, die een mooi pleidooi hield voor een degelijke regulering van de arbeidsvoorwaarden van huispersoneel.

De hoofdschotel

Na het voorgerecht was iedereen erg benieuwd naar de hoofdschotel: de amendementenslag op het “voorstel tot conventie en aanbeveling”. Zoals dat de gewoonte is hier, mogen de vakbonden, de werkgevers en de overheden amendementen indienen op de teksten die onderhandeld worden. Iedereen kijkt dan ook angstvallig uit naar de hoeveelheid en vooral naar de teneur van die amendementen. Voorlopig beschikken we enkel over de amendementen op de eerste 9 artikels van de conventie: het zijn er een pak, een goede 150 schatten we. Maar zoals gezegd, belangrijker dan de kwantiteit is de kwaliteit. Gelukkig blijkt bij van bij de start van de onderhandelingen dat het harde onderhandelings- en lobbywerk van vorig jaar zijn vruchten afwerpt: iedereen kent de onderhandelingsmarges en kent de gevoeligheden van de andere tafelgenoten.

De werkgevers hebben dit jaar ook een nieuwe woordvoerder aangesteld, uit Nieuw-Zeeland, na de malaise van vorig jaar. Hij doet het opvallend beter dan zijn voorganger. Een verademing, niet enkel voor de werkgevers zelf, maar ook voor de vakbonden en overheden. Bovendien tonen zowel de vakbonden als de werkgevers zich bereid tot compromissen, de overheden steken hier en daar een handje toe met goede argumenten en de voorzitter, van het Filippijnse Ministerie van Arbeid, slaagt erin met een grapje hier en daar om de pil, die af en toe geslikt moet worden, te verzachten. Met die strategie rondden we gisteren de eerste onderhandelingsronde af: de preambule en de eerste 4 artikelen van de conventie zijn erdoor.

Bart Verstraeten