De economische groei herdenken

“Het is vijf voor twaalf”, predikt Rajendra Pachauri. Als hoofd van de groep wetenschappers die het zevenjaarlijks rapport over de klimaatverandering publiceren, kan hij het weten. 27 september is zijn grote dag. Het eerste deel van zijn nieuw klimaatrapport — het 5de — wordt dan geopenbaard. Het belang ervan is moeilijk te onderschatten. De meeste regeringen zullen een deel van hun beleid voor de komende zeven jaar er op afstemmen.

“We kunnen zelf kiezen hoe we met de natuur omgaan”, vervolgt hij, “het gaat zoals met boekhouden_ wat we verbruiken, moeten we ooit vergoeden.” Hij werkt samen met honderden wetenschappers verspreid over de planeet. Het eerste deel van het rapport verzamelt vrijwel al de wetenschappelijke kennis over de klimaatverandering. “Mag ik toevoegen dat de mensheid zijn openstaande rekeningen compleet heeft genegeerd, verwaarloosd en totale onverschilligheid heeft getoond?”

En dan zegt hij het. Dat het terugdringen van de uitstoot van broeikasgassen nog steeds mogelijk is. Maar dat alle landen hun houding ten opzichte van economische groei dan dienen te herdenken. Het viel me op dat zelfs climateprogress deze vaststelling vergat te vermelden.

Economische groei herdenken dus? […hier nam ik even adem, klikte weg naar Facebook, waar ik mijn account ook al zo lang wil afsluiten, en zag Plan C een artikel delen, “Economists forecast the end of growth“…]. De signalen zijn er. Growth shrinks. In de klassieke zin tenminste. Terwijl oproepen voor verandering gelanceerd worden, is er reeds een enorme groei aan initiatieven in de marge van de gevestigde trends.  Initiatieven als het P2P netwerk, Peers, sharing en permacultuur zijn slechts enkele van de symptomen en ijkpunten van een maatschappij in een reeds langdurige transitie. Rajendra Pachauri mag dus rustiger slapen, het her-bedenken is bezig.

Ondertussen bestuderen de wetenschappers het effect van smeltende permafrost, gashydraten en andere onzekerheden. Dat kan dan in het rapport van 2020. Wachten op de eventuele uitputting van grondstoffen om ons gedrag te veranderen is onverantwoord. We hebben slechts een kritische massa nodig om met zijn allen te kunnen bewegen.