De populistische truc is simpel: je gooit alle vormen van internationale hulp op één hoop en noemt die een “industrie”. Dat is genoeg om de indruk te wekken dat de welgemeende donaties van de burger of zijn belastinggeld alleen maar dienen om de dure lonen van de hulpprofessionals te betalen. Die karikatuur maakt Bruno De Cordier gelukkig niet in zijn overzicht van humanitaire hulp, al is de kritische ondertoon tegenover de (gebrekkige) effectiviteit en de culturele (on)gevoeligheid van humanitaire hulpverlening altijd aanwezig.
De Cordier houdt als academicus voldoende afstand tegenover een onderwerp dat hem passioneert, waardoor zijn nieuwe boekje een nuttig instrument wordt voor de geïnteresseerde leek om beter inzicht te krijgen in de achtergrond en het functioneren van een sector die in de publieke opinie beurtelings geromantiseerd en gedemoniseerd wordt.
Er zijn mondiaal minstens 2500 humanitaire organisaties actief, schrijft De Cordier, wat bij sterk gemediatiseerde crisissen wel eens tot een overaanbod van hulp leidt. De Cordier geeft goed aan hoe de VS voedselhulp gebruiken als instrument van buitenlands beleid én als economische steun aan de eigen landbouw- en transportsector. Maar de grootste verdienste van Het altruïsme voorbij is dat het de eenzijdige westerse blik op humanitaire hulp doorbreekt en op niet-problematiserende wijze recht doet aan het bestaan van een heel netwerk van islamitische hulporganisaties.
Het altruïsme voorbij. De politieke economie van humanitaire hulp door Bruno De Cordier is uitgegeven door Academia Press. 90 blzn. ISBN 978 90 3822 0932