Arme Egyptenaren halen energie uit afval
Cam McGrath
06 januari 2010
Ook in armenwijken in Caïro verschijnen zonnecollectoren en biogasinstallaties. Ze helpen de afvalberg opruimen en produceren goedkope en schone energie.
Hussein Soliman en zijn gezin wonen in Darb El-Ahmar, een van de armste buurten van Caïro, maar hun energieverbruik is vergelijkbaar met dat van de bewoners van dure passiefhuizen. Twee zonnecollectoren op het dak van hun appartementsgebouw leveren heet water voor de douche en de keuken, en koken doen ze op biogas uit een installatie die ook een plaatsje heeft gevonden op het dak.
Recyclage
De collectoren en de biogasinstallatie zijn grotendeels gemaakt uit recyclagemateriaal. In de zonnecollectoren zitten weggegooide resten van aluminium, glas, oude koperen buizen en piepschuim. Het opgewarmde water wordt opgeslagen in twee grote vaten waarin een groothandelaar vroeger shampoo transporteerde.
Soliman kreeg hulp van Solar CITIES, een initiatief van de Amerikaanse stedenbouwkundige Thomas Culhane om milieuvriendelijke technologieën door middel van plaatselijke innovaties haalbaar te maken voor de inwoners van de armenwijken van Caïro. De bewoners van de wijken denken samen na over aanpassingen die zonne-energie en biogasinstallaties betaalbaar kunnen maken, en gaan op zoek naar beschikbare materialen om de kost te drukken.
Sinds 2007 heeft Solar CITIES al 35 zonnecollectoren gebouwd in Egypte. Die staan allemaal in wijken waar voor commerciële ondernemingen weinig geld te verdienen is en waar de sterk wisselende waterdruk bovendien voor bijkomende technische problemen zorgt.
Varkens
De organisatie installeerde ook al acht goedkope biogasinstallaties. Ze zetten oud brood en keukenafval om tot gas waarop kan worden gekookt. Het restafval doet dienst als meststof voor groentetuinen.
De installaties bewijzen goede diensten sinds de Egyptische regering vorig jaar besloot de meeste varkens in het land te laten slachten uit vrees voor de verspreiding van het griepvirus. Veel afval in de steden dat vroeger door de varkens werd opgegeten, ligt nu te rotten op straat. Maar de eigenaars van biogasinstallaties halen zelfs afval op bij de buren en in restaurants om meer gas te kunnen produceren.
De relatief zware investeringskost blijft de grootste hinderpaal voor een snelle verspreiding van de nieuwe technologie. Een zonnecollector van Solar CITIES kost ongeveer 350 euro, maar dat is veel geld voor gezinnen die per persoon maar 1,5 euro per dag beschikbaar hebben. Het duurt ook lang voordat de kosten zijn terugverdiend, want Egypte subsidieert de prijs van gas en stroom. Een fles butaangas waarop een gezin makkelijk twee weken kan koken, kost maar 75 eurocent, terwijl een biogasinstallatie een investering van 130 euro vergt.
Maar de regering is van plan de subsidie van de brandstofprijzen geleidelijk te verminderen. Dat zou de terugverdientijd van biogasinstallaties en zonnecollectoren sterk verminderen.