Bijna alle Nieuw-Zeelandse zeevogels met uitsterven bedreigd

De situatie van de zeevogels illustreert hoe het land en zijn unieke fauna strijden met de gevolgen van de klimaatverandering, exploitatie van natuurlijke hulpbronnen en overontwikkeling.

Tot de meest bedreigde soorten horen de antipodenalbatros, de oostelijke rockhopper-pinguïn, de chathamaalscholver en de Nieuw-Zeelandse elfenstern. Ondanks het feit dat de dieren wettelijk beschermd zijn, daalt de populatie.

Die daling lijkt een relatie te hebben met de visindustrie, die volgens het rapport verantwoordelijk was voor het verdwijnen van naar schatting vijfduizend zeevogels in 2013. Een aanzienlijk aantal, hoewel minder dan de naar schatting negenduizend gedode zeevogels in 2003.

De visserij gebruikt lange lijnen en andere drijvende uitrusting om dichtbij het oppervlak te vissen. Zeevogels die afkomen op gevangen vis, aas of visafval, kunnen daarin verstrikt raken en doodgaan.

Ratten en katten

Zeevogels zijn extra kwetsbaar voor verstoringen van de populatie omdat ze zich langzaam vermenigvuldigen en omdat ze doorgaans niet meer dan één ei tegelijk leggen, zegt Hannah Nevins, directeur van het Zeevogelprogramma van de American Bird Conservancy.

Ratten en katten vormen een probleem in Nieuw-Zeeland, waar oorspronkelijk geen andere zoogdierroofdieren voorkwamen dan vleermuizen.

Ze hebben ook de neiging op eilanden te leven waar invasieve roofdieren zoals ratten en katten de plaatselijke populatie kunnen verwoesten.

Dat is met name een probleem in Nieuw-Zeeland, waar oorspronkelijk geen andere zoogdierroofdieren voorkwamen dan vleermuizen.

‘Door die geschiedenis lopen ze groter risico’, dixit Nevins. ‘Het is moeilijker om de populatie te herstellen als er dieren doodgaan.’

In het rapport staat ook dat een kwart van de zeezoogdieren wordt bedreigd, inclusief de Maui-dolfijn, Nieuw-Zeelandse zeeleeuw en de zuidelijke zeeolifant.

In het zeventig pagina’s tellende rapport van het ministerie van Milieu en Statistiek is een schatting gemaakt van de economische waarde van het mariene milieu. Die zou 2,5 miljard euro bedragen.

‘We zijn een maritiem land’, zei statisticus Liz MacPerson. ‘Gezonde en veerkrachtige oceanen zijn belangrijk voor alle Nieuw-Zeelanders en voor onze economie. Dit milieurapport laat zien dat onze zeeën kampen met een aantal uitdagingen.’

Uit het oog, uit het hart

Hoewel het rapport veel informatie geeft over de dreigingen waar het mariene milieu mee te maken heeft, kreeg het ook kritiek omdat het meest recente onderzoek over zeevogels erin ontbreekt.

Eugenie Sage, parlementslid van de Groene Partij, wijst erop dat het rapport niet zo gedetailleerd is als zou moeten en dat de informatie over dode vogels door bijvangst, verzameld door databedrijf Dragonfly Limited, een jaar meer beslaat dan vermeld in het overheidsrapport.

‘Bijvangst van beschermde soorten is nog steeds onaanvaardbaar, omdat die met uitsterven bedreigd worden.’

Sage zegt ook dat al jaren wordt gediscussieerd over bijvangst.

Terwijl de industrie op sommige terreinen aanzienlijk vooruitgang heeft geboekt, vinden nog steeds duizenden vogels elk jaar de dood vanwege een achterpoortje in de Nieuw-Zeelandse wet.

‘Als beschermde soorten per ongeluk gevangen worden tijdens het vissen, is dat geen overtreding’, zegt ze. ‘Bij soorten op land is dat anders.’

Ze noemt de omvang van de bijvangst nog steeds ‘onaanvaardbaar, omdat het om beschermde soorten gaat en die met uitsterven bedreigd worden.’

Desondanks is Sage hoopvol dat het rapport bijdraagt aan bewustwording over deze kwesties bij het publiek in Nieuw-Zeeland, dat vaak niet uit de eerste hand hoort wat er gebeurt met zeedieren.

‘Als een bos gekapt wordt, is het heel eenvoudig om mensen mee te nemen en te laten zien welke verwoesting is aangericht. Wat met zeevogels op zee gebeurt, zie je niet. Dan is het zoiets als ‘uit het oog, uit het hart.’

Illegale visserij

Nevins zegt dat het goede nieuws is dat er wereldwijd meer aandacht is voor de bescherming van zeevogels tegen bijvangst.

In de Noordelijke Pacific bijvoorbeeld is de bijvangst van meeuwen en andere zeevogels gedaald van 25.000 per jaar naar een paar duizend per jaar, dankzij nieuwe technologie en beleid.

Een van de grootste problemen blijft volgens Nevins dat zeevogels migreren en daarbij nationale grenzen oversteken. Daardoor kunnen ze een prooi worden van de illegale visserij.

‘We moeten de hele levenscyclus van deze vogels volgen en ook dergelijke dreigingen aanpakken’, zegt ze.