Buitenlands huispersoneel uitgebuit en mishandeld in Qatar

Heel wat vrouwen worden jaarlijks met valse beloftes naar Qatar gelokt en er uitgebuit als huishoudhulp. Gevallen van verbaal, fysiek en seksueel geweld zijn geen uitzonderingen. In een recent rapport beschuldigt Amnesty International de Qatarese overheid ervan deze vrouwen niet te beschermen.

  • © Amnesty International © Amnesty International

Momenteel werken zo’n 84,000 vrouwen, voornamelijk uit Zuid- en Zuidoost-Azië,  als huispersoneel in Qatar. Aan velen van hen was een hoger salaris en betere werkomstandigheden beloofd. Ook de taakomschrijving en het uurrooster bleken bij aankomst in Qatar niet altijd te kloppen.

‘Het werk is zowel fysiek als emotioneel te zwaar’, getuigt een 26-jarige vrouw die zeven dagen per week van vier uur ’s ochtends tot tien uur ‘s avonds werkt. ‘Dit is niet wat me beloofd was toen ik gerekruteerd werd… toen ik hier aankwam, werd het contract niet toegepast. Ze beloofden me acht uur werk per dag.’

Uitgebuit en geïsoleerd

Vaak werken de vrouwen bijzonder lange dagen en wordt hun vrije dag hun ontzegd. Sommigen gaven aan tot 100 uur per week te werken.

‘Ik kreeg drie of vier uur slaap’, vertelt een van hen aan Amnesty International. ‘ Ik moest constant kleren wassen en strijken en als ze niet proper genoeg waren, moest ik opnieuw beginnen. Mijn handen kregen kloven en bloedden van het werk. Ik moest zo snel heen en weer lopen dat ik viel en het gevoel in mijn voeten verloor. Ik mocht niet eens naar het toilet gaan terwijl ik aan het werken was.’

Ook de bewegingsvrijheid van de vrouwen en hun toegang tot communicatiemiddelen wordt vaak sterk beperkt. Sommige werkgevers staan de vrouwen niet toe het huis te verlaten en nemen hun gsm in beslag. Zo geraken de vrouwen volledig geïsoleerd van de buitenwereld.

Misbruikt

Een groot deel van de vrouwen krijgt te maken met verbaal, fysiek of seksueel geweld. Zo worden ze volgens Amnesty International geslagen, aan het haar getrokken, in de ogen gestoken of van de trap geduwd door hun werkgevers.

‘De vrouw sloeg me elke dag… Ze noemde me een beest en zei dat ik zot was’, getuigde een van de werksters. ‘Een keer sloeg ze me zo hard in m’n gezicht dat het zwart werd. Zo erg was het gekneusd. Ze trapte me tegen de grond en schopte me overal, in mijn maag.’

Wanneer de vrouwen ontslag willen nemen, wordt dit ook regelmatig op dreigementen onthaald. Een van de werksters vertelde Amnesty International dat haar werkgeefster ermee dreigde haar te vermoorden als ze het huis zou verlaten. ‘Andere keren wanneer ik zei dat ik wilde vertrekken omdat madam naar me riep of me sloeg, zei ze “Als je mijn huis wil verlaten, zal ik ervoor zorgen dat je tien maanden moet werken zonder salaris” of “Ik zal je laten opsluiten en een valse verklaring afleggen”.’

Ook verkrachting door de werkgever is niet uitgesloten. Seksuele relaties buiten het huwelijk zijn echter illegaal in Qatar. Wanneer een vrouw klacht neerlegt, loopt ze dan ook het risico om zelf veroordeeld te worden tot één jaar celstraf voor “illegale relaties” en uitgewezen te worden. In maart 2013 was 70 procent van de vrouwen in de gevangenis van Doha huispersoneel volgens Amnesty International.

Arbeidsrechten voor huispersoneel

Het beroep huishoudhulp is niet opgenomen in de Qatarese arbeidswet. Er bestaat dan ook geen wettelijke limiet op het aantal uren dat de vrouwen mogen werken en wanneer hun internationaal erkende rechten zoals een vrije dag of jaarlijks verlof geschonden worden, kunnen ze geen klacht indienen bij het ministerie van Arbeid.  De Qatarese wet ontzegt buitenlandse werkkrachten bovendien het recht om vakbonden op te richten of er zich bij aan te sluiten.

Om “tijdelijke” buitenlandse werkkrachten aan te nemen, beroept Qatar zich op het Kafala-systeem, waarbij lokale burgers of bedrijven de migranten sponsoren opdat hun werkvisum geldig is. De International Trade Union Confederation (ITUC) klaagt echter aan dat dit systeem de buitenlandse werkkrachten aan hun werkgevers bindt. Hun recht op juridische vertegenwoordiging hangt volledig af van de werkgever.  

Bovendien kunnen migranten geen ontslag nemen of van werkgever veranderen zonder toestemming van hun sponsor. Ze kunnen het land eveneens niet verlaten zonder een toestemmingsformulier van de overheid ondertekend door hun werkgever. Heel wat werkgevers houden de paspoorten van de werksters ook achter tijdens hun verblijf in Qatar.

Vrouwen die er toch vandoor gaan, breken de sponsorwet en riskeren opgesloten of uitgewezen te worden, vertelt Audrey Gaughran van Amnesty International. In maart 2013 was bijna 95 procent van de vrouwen in het uitwijzingscentrum van Doha huishoudhulp.

Buitenlands huispersoneel wordt in Qatar dus geïsoleerd in het huis van een werkgever die buitensporig veel macht over hen heeft en zit vast binnen een juridisch systeem dat niet ontworpen is om hen te helpen. Amnesty International roept de Qatarese overheid dan ook op om de arbeidsrechten van het huispersoneel wettelijk te erkennen.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.