Conventie beschermt tonijnbestanden Pacifische eilandstaten
Kalinga Seneviratne
16 juni 2004
Op 19 juni moet de Visserijconventie voor de
Westelijke en Centrale Stille Oceaan van kracht worden. De overeenkomst
geeft kleine eilandstaten betere mogelijkheden om hun visgronden te
beschermen tegen de hoogtechnologische Aziatische vissersvloten. De
milieuorganisatie Greenpeace betwijfelt of de conventie in de praktijk iets
zal veranderen.
Voor Fiji, Frans-Polynesië, Samoa, Tonga, Nieuw-Caledonië en de
Cook-eilanden is de visserij en vooral de lucratieve tonijnvangst de motor
van de economie. In 2002 werd in de centrale en westelijke Stille Oceaan
1,98 miljoen ton tonijn naar boven gehaald. Het aandeel van lokale vissers
bedraagt slechts 200.000 ton. De rest verdween aan boord van schepen uit
Japan, China, Taiwan en Zuid-Korea. De inkomsten van de veertien
eilandstaten beperken zich tot 79 miljoen dollar, vier procent van de twee
miljard die de tonijnvangst oplevert.
Het is dan ook geen verrassing dat de lokale regeringen er alles aan doen om
een groter deel van de koek te veroveren. De Cook-eilanden verplichten sinds
kort elk visserschip een elektronisch baken aan boord te hebben, op straffe
van het verlies van de licentie. In Samoa overweegt de regering de lokale
vissers renteloze leningen toe te staan. Fiji zetten zijn visserijdirecteur
op straat omdat die van Chinese vissersbedrijven geld had aangenomen in ruil
voor vangstlicenties.
De geïndustrialiseerde Aziatische vissersvloten wagen zich steeds dieper in
de Stille Oceaan omdat de bestanden dicht bij huis uitgeput raken. Daarbij
kopen ze vangstrechten in de economische exploitatiezones van de kleine
eilandstaten. Omdat hun schepen veel groter en moderner zijn, drijven ze de
lokale vissers in het bankroet. De eilandbewoners hebben niet genoeg geld om
in grotere schepen te investeren.
De conventie brengt de sterke vissersvloten en de staten met grote
economische exploitatiezones onder eenzelfde regime. De conventie is goed
in theorie, maar werd totnogtoe enkel door de kleine eilandstaten
geratificeerd, zegt Pio Monao van Greenpeace. Japan, Zuid-Korea en de
anderen zeggen wel dat ze conventie willen bijtreden, maar hebben dat nog
niet gedaan.
Hugh Govan van de University of the South Pacific ziet nog een ander
probleem: De tonijnvangst is miljarden dollars waard, maar slechts een
fractie daarvan komt in de regio terecht. De eilandstaten doen volgens hem
te weinig voor de vissers die langs de kust op andere soorten dan tonijn
jagen. Lokale gemeenschappen halen een veel groter inkomen uit de
kustvisserij, schreef Govan in het tijdschrift Pacific Island Business.