HRW: Populisme is ernstige bedreiging voor mensenrechten

In het 687 pagina’s dikke World Report, de 27e editie, analyseert Human Rights Watch de mensenrechten in meer dan negentig landen. HRW-directeur Kenneth Roth waarschuwt in zijn voorwoord dat de opkomst van het populisme een ernstige bedreiging vormt voor de mensenrechten.

‘Trump en verschillende Europese politici zoeken macht door te appelleren aan racisme, xenofobie en vrouwenhaat’, schrijft hij.

Vrije meningsuiting onder druk

‘Ze beweren stuk voor stuk dat de bevolking schendingen van de mensenrechten accepteert omdat die zogezegd nodig zouden zijn om banen te redden, culturele verandering tegen te houden of terroristische aanvallen te vermijden. Maar het feit is dat de mensenrechten negeren, de snelste route naar tirannie is.’

‘Populisten beweren dat schendingen van de mensenrechten nodig zijn om banen te redden, culturele verandering tegen te houden of terroristische aanvallen te vermijden.

Roth verwijst naar enkele concrete landen om zijn punt te maken. In Rusland gebruikte Vladimir Poetin dezelfde tactiek om protesten te onderdrukken in 2011.

Hij beperkte het recht op vrije meningsuiting en vergadering en legde onafhankelijke organisaties aan de ketting.

De huidige Chinese leider Xi Jinping doet gelijkaardige ingrepen om protesten over de vertragende economische groei de kop in te drukken.

In Afrika proberen leiders langer aan de macht te blijven door de grondwet te veranderen, terwijl ze andere protesten met geweld onderdrukken.

Sterk antwoord vereist

De wereldwijde aanval op de mensenrechten vergt een krachtig antwoord en de verdediging van de mensenrechten, stelt Roth.

Het is aan de kiezer om een politiek te eisen die gebaseerd is op feiten en de waarden waarop een democratie is gebouwd.

Maar teveel politici houden zich stil en hopen dat het populisme zal overwaaien. Anderen apen de populisten na om ze de wind uit de zeilen te nemen, maar versterken zo hun boodschap, zegt hij.

Uiteindelijk ligt de verantwoordelijkheid echter bij de bevolking zelf, stelt Roth.

Demagogen mogen dan wel valse oplossingen voor echte problemen voorstellen, het is aan de kiezer om een politiek te eisen die gebaseerd is op feiten en de waarden waarop een democratie is gebouwd.

‘We vergeten op eigen risico de demagogen van het verleden: de fascisten, communisten en anderen die beweerden een beter inzicht te hebben in de belangen van de meerderheid, maar uiteindelijk het individu verpletterden’, schrijft Roth.

‘Als populisten mensenrechten als obstakel voor hun visie zien, is het een kwestie van tijd voor ze zich keren tegen diegenen die er een andere mening op nahouden.’