Israël rantsoeneert water van Palestijnen
27 oktober 2009
Israël voert een discriminerend waterbeleid en controleert de gemeenschappelijke watervoorraden, waardoor de beschikbaarheid van drinkwater voor Palestijnen en de ontwikkeling van de Palestijnse waterinfrastructuur belemmerd wordt. Dat zegt Amnesty International in een rapport over recht op water.
Het dagelijkse waterverbruik van een Palestijn bedraagt gemiddeld 70 liter per dag, in sommige Palestijnse plattelandsdorpen zelfs maar 20 liter per dag. Bovendien hebben minstens 180.000 Palestijnen in deze landelijke gebieden geen toegang tot stromend water. Dat staat in schril contrast met het waterverbruik van sommige Israëlische kolonisten in de Westelijke Jordaanoever. Het gemiddelde watergebruik van een Israëliër bedraagt 300 liter per dag.
‘In de Westelijke Jordaanoever heeft de Palestijnse bevolking slechts toegang tot een beperkt deel van de gemeenschappelijke watervoorraden. De onwettige Israëlische nederzettingen daarentegen hebben zo goed als onbeperkte toegang tot het water. Door de Israëlische blokkade is de situatie in Gaza nog erger dan in de Westelijke Jordaanoever,’ zegt Lore Van Welden, woordvoerster van Amnesty International Vlaanderen.
Vergunningen
In de Bezette gebieden werkt Israël met een complex systeem van vergunningen: Palestijnen die een waterproject willen opstarten, moeten daarvoor groen licht krijgen van het Israëlisch leger of andere autoriteiten. Bovendien maken de beperkingen op het personen- en goederenverkeer de ontwikkeling van waterprojecten extra moeilijk.
Door het gebrek aan water zijn veel Palestijnen verplicht om water uit mobiele waterreservoirs te kopen. Om Israëlische checkpoints te vermijden, moeten deze watertanks lange omwegen te maken. Door de hoge transportkosten stijgt de prijs van het water.
WESTELIJKE JORDAANOEVER: Mountain Aquifer is één van de belangrijkste ondergrondse waterbronnen van Israël en de Bezette Gebieden. Het natuurlijk waterreservoir ligt onder de Westbank en Israël en vormt de enige bron van water voor Palestijnen in de Westelijke Jordaanoever. Toch hebben ze slechts toegang tot 20 procent van het water uit deze bron. Israël eigent zich de overige 80 procent toe. Israël heeft nochtans ook toegang tot andere waterbronnen zoals de Jordaanrivier.
LANDELIJKE GEBIEDEN: In landelijke gebieden moeten Palestijnse dorpbewoners voortdurend op zoek naar water voor hun basisbehoeften. Het Israëlisch leger vernietigt vaak hun waterputten of neemt hun watertanks in beslag. Vele Palestijnse boeren zijn zelfs niet in staat kleine hoeveelheden gewassen te telen voor eigen consumptie of voor veevoeder zodat ze verplicht zijn hun veestapel te reduceren. Dit terwijl de akkers in nabijgelegen Israëlische nederzettingen voortdurend besproeid worden.
GAZASTROOK: In de Gazastrook is er niet alleen een tekort aan water, de bewoners moeten er ook afrekenen met sterke vervuiling. 90 tot 95 procent van het water in Gaza is vervuild en dus ongeschikt voor menselijk gebruik. Toch staat Israël een transfer van water uit de Mountain Aquifer naar Gaza niet toe. Israël laat bovendien slechts mondjesmaat materiaal en gereedschap toe in Gaza die noodzakelijk zijn voor de ontwikkeling en reparatie van de waterinfrastructuur.
‘De Israëlische overheid moet haar discriminerende waterbeleid stopzetten en de toegang tot water voor Palestijnen verzekeren. Ze moet de Palestijnse bevolking een eerlijk aandeel geven in de gemeenschappelijke waterreservoirs’, zegt Van Welden van Amnesty International.