Klimaatactie zou groeiend watertekort in Azië beperken

Ongeveer 60 procent van de wereldbevolking woont in Azië, waar de beschikbaarheid van water vaak beperkt is. Vergeleken met het wereldwijde gemiddelde, is in Azië minder dan de helft van het zoetwater per inwoner beschikbaar.

De onderzoekers ontdekten dat zonder rem op de economische groei en klimaatverandering, nog eens 200 miljoen mensen in Azië het risico lopen op ernstige watertekorten tegen 2050. Als de klimaatverandering bestreden wordt volgens de afspraken van het klimaatakkoord van Parijs, zou dat aantal met 60 miljoen dalen.

Maar zelfs als wereldwijd klimaatactie wordt ondernomen, is er een kans van 50 procent dat ongeveer 100 miljoen mensen in het zuiden en oosten van Azië 50 procent meer “waterstress” ervaren en 10 procent kans dat watertekorten voor die mensen verdubbelen. Met waterstress wordt de beschikbaarheid en toegankelijkheid van zoetwater bedoeld.

India en China

Om het risico op watertekorten op het continent in kaart te brengen, voerden de onderzoekers gedetailleerde simulaties uit van economische en klimatologische ontwikkelingen in Azië in de toekomst. Door te kijken naar situaties waarin de economische groei doorgaat, terwijl geen klimaatactie wordt ondernomen – en omgekeerd – kon nagegaan worden in welke mate deze factoren watertekorten veroorzaken.

Klimaatverandering kan zowel positieve als negatieve effecten hebben op waterstress, constateerden de onderzoekers. Zo zal de klimaatverandering zelf een meer nadelige invloed hebben in China dan in India, waar door opwarming juist meer regen kan vallen.

Een andere significante bevinding is dat de mogelijkheid van extreme waterstress geassocieerd wordt met onverminderde klimaatverandering. Met een bescheiden beperking van de uitstoot van broeikasgassen, wordt de kans op extreme situaties op watergebied volgens de onderzoekers voorkomen. ‘Zonder dergelijke maatregelen hebben beide landen kans halverwege deze eeuw met ernstige watertekorten te kampen’, zegt onderzoeker Xiang Gao.

Het onderzoek is gepubliceerd in Environmental Research Letters.