MIT-experiment: eenmalige hulp kan cirkel van armoede doorbreken

Als mensen in diepe armoede eenmalig toegang krijgen tot kapitaal, kunnen ze daar tien jaar later nog steeds de vruchten van plukken. Dat blijkt uit een experiment van het MIT in India.

Voor een experiment in de Indiase deelstaat West-Bengalen zochten armoedespecialisten van het Massachusetts Institute of Technology (MIT) in 2007 mensen die over het equivalent van amper 1,35 dollar per dag beschikten. Ze kregen een eenmalig aanbod van kapitaal, in de meeste gevallen kozen ze een uitbreiding van hun vee. Daarnaast kregen ze enkele tientallen weken financiële steun voor huishoudelijke aankopen.

Nu is het experiment afgelopen en zijn de effecten op lange termijn duidelijk. In de jaren nadat de gezinnen hulp kregen, groeiden de consumptiepatronen van de gezinnen gestaag aan. Tien jaar later blijven hun levensomstandigheden nog steeds stabiel.

De gezinnen hebben gemiddeld 30 procent meer koopkracht dan deelstaatgenoten die niet in het experiment werden opgenomen. Dat schrijven de auteurs in een paper in American Economic Review: Insights. Het experiment had positieve effecten op de voedselzekerheid, inkomen en gezondheid van de allerarmsten.

Vicieuze cirkel doorbreken

Uit dit experiment leiden de wetenschappers af dat de allerarmste mensen niet uit een vicieuze armoedecirkel raken omdat ze de middelen er niet voor hebben. Programma’s die een eenmalige kapitaalinjectie bieden, zoals het beleid waarop dit experiment gebaseerd is, kunnen dat verhelpen.

De gezinnen hebben gemiddeld 30 procent meer koopkracht dan deelstaatgenoten die niet in het experiment werden opgenomen.

‘Mensen met een laag inkomen hebben meestal geen uitweg uit de armoede’, licht MIT-econoom Abhijit Banerjee, een van de auteurs van de paper, verder toe. ‘Ze kunnen geen gebruik maken van economische opportuniteiten, omdat ze geen geld hebben om deel te nemen aan de economie.’

Een programma zoals dat van MIT, zegt Banerjee, is dus een enorme kans voor de arme bevolking. ‘Ze kunnen deze kans met beide handen grijpen en rijker worden, waardoor ze dus blijven de vruchten plukken van zo’n eenmalige kapitaalinjectie.’

In eerste instantie, concludeerden de onderzoekers, konden de gezinnen hun inkomsten verhogen dankzij de uitbreiding van hun vee. Op langere termijn slaagden ze erin hun inkomsten te diversifiëren, waardoor de inkomsten verder toenamen.

Geen universele oplossing

Eureka? Dat valt nog te bezien. Het experiment van MIT zou kunnen werken in verschillende regio’s en landen, zegt Banerjee. Maar om gelijkaardige programma’s op grote schaal te implementeren, is mankracht nodig.

Lees ook

Topeconoom Jean Drèze: ‘Solidariteit is geen eenrichtingsverkeer’

‘Of het nu gaat om ambtenaren, onbetaalde vrijwilligers van vzw’s of andere armoede-organisaties, dat maakt op zich niet uit’, zegt Banerjee. ‘De vraag is hoe effectief hun hulp is.’

Wie het programma implementeert, speelt dus een cruciale rol, aldus de econoom. ‘Zeker in het begin. De bedoeling van het programma is om de mensen die het geld krijgen te overtuigen van wat ze daar allemaal mee kunnen doen om er te blijven van profiteren. Dat soort interventies zijn vaak niet zo sterk. Toch is net dat cruciaal om deze oplossing op te schalen.’