Een derde van rivierbekkens op het Iberisch schiereiland is getroffen door zware verzilting
Sommige Spaanse rivieren zijn zouter dan de zee
IPS
12 december 2018
Een op de drie rivieren in Spanje en Portugal bevat te veel zout. Sommige rivieren zijn zelfs zouter dan de zee. Dat heeft grote gevolgen voor milieu, economie en volksgezondheid, zeggen onderzoekers.
ERREACHE CC BY-NC-ND 2.0
Een derde van alle rivierbekkens op het Iberisch schiereiland is getroffen door zware verzilting. Sommige bekkens bevatten drie of vier keer meer zout dan zeewater. Dat is vooral het geval in de Ebrodelta, in Catalonië, en de streek rond Murcia, in het zuidoosten van Spanje.
Verzilting bedreigt de biodiversiteit en zet waterecosystemen zwaar onder druk. Zo moeten waterinsecten hun metabolisme aanpassen, wat veel energie kost en vitale functies kan beïnvloeden. Sommige insectensoorten gaan dan ook achteruit. Daardoor worden afgevallen boombladeren minder snel afgebroken.
Kankerverwekkende stoffen
Het is ook economisch nadelig: water zuiveren wordt steeds duurder. Tot slot is verzilting voor de volksgezondheid problematisch. Op sommige plaatsen met zware verzilting zien onderzoekers een concentratie van kankerverwekkende stoffen in het water, en ook van metalen die vrijkomen door roestende leidingen.
‘Op sommige plaatsen met zware verzilting zien onderzoekers een concentratie van kankerverwekkende stoffen in het water’
De belangrijkste oorzaken van verzilting zijn landbouw en verstedelijking. Als de hoeveelheid neerslag als gevolg van de klimaatverandering daalt, zullen de effecten nog groter zijn omdat regen de zoutconcentratie verdunt.
Dringend striktere regels nodig
Er ontbreekt nog veel basisinformatie over verzilting om goede prognoses te maken over de gevolgen van verzilting op mens, milieu en economie, zegt onderzoeker Miguel Cañedo-Argüelles van de Universiteit van Barcelona.
Maar de gevolgen kunnen zo ernstig zijn dat dringend striktere regels nodig zijn. ‘Het is duidelijk dat de huidige wetgeving rond verzilting in waterecosystemen te laks en onvolledig is en we veel efficiënte beheersmaatregelen missen’, zegt Cañedo-Argüelles. ‘De belangrijkste en dringendste beheersmaatregel is het vaststellen van limietconcentraties van ionen in water om de biodiversiteit en de gezondheid van waterecosystemen te beschermen.’
De studie is gepubliceerd in Philosophical Transactions van de Royal Society B.