Watercrisis in Gaza escaleert na Israëlische luchtaanvallen

De recente Israëlische bombardementen in Gaza hebben de chronische watercrisis het Palestijnse gebied verergerd. Zo’n 400.000 mensen – bijna een vijfde van de bevolking – hebben geen toegang tot proper water omdat veel waterputten en pompinstallaties beschadigd zijn.

Gaza is grotendeels afhankelijk van brandstof voor zijn elektriciteitsvoorziening. Dat is tevens noodzakelijk om proper water op te pompen en naar de woonhuizen te leiden. “Nu verstoringen in de aanvoer een tekort aan brandstof veroorzaken, zullen honderdduizenden mensen in Gaza binnenkort geen toegang hebben tot basishygiëne”, trekt Shane Stevenson, Oxfamdirecteur in bezet Palestijns gebied en Israël, aan de alarmbel.

Naast de schade aan waterputten zijn ook de drie installaties om zeewater te ontzilten in Gaza-stad zwaar geraakt. Eerder al raakte bekend dat de ontziltingsinstallatie in Noord-Gaza, die water levert aan meer dan 250.000 mensen, zijn activiteiten moest stopzetten.

Chronisch watertekort

Door de bezetting verkeert het Palestijnse gebied permanent in watercrisis. De smalle dichtbevolkte strook van 365 vierkante kilometer heeft nauwelijks oppervlaktewater en het grondwaterpeil in Gaza neemt dramatisch af.

Bij gebrek aan alternatieven moeten de Gazanen zout kraantjeswater gebruiken om te baden en te wassen.

De aquifer, oftewel de watervoerende laag waarop Gaza vertrouwt als enige waterbron, is vervuild door overpompen en afvalwaterverontreiniging. De Gazanen drinken al jaren ontzilt grondwater en in sommige gebieden zelfs ontzilt zeewater.

De grenzen van de Gazastrook zijn aan alle kanten volledig afgesloten door Israël en Egypte. Die blokkade beperkt de invoer van essentiële goederen. Op momenten zoals de recente escalatie van geweld wordt de import compleet verhinderd.

Zout leidingwater

Dat alles maakt dat bijna twee miljoen inwoners van Gaza constant te maken hebben met waterschaarste, vooral in de zomer. Het kraantjeswater is zout, vervuild en niet drinkbaar. Bij gebrek aan alternatieven moeten de inwoners dit water te gebruiken om te baden en te wassen, maar de toevoer is onregelmatig en onvoorspelbaar.

Een verdere verstoring van de nijpende watersituatie komt zeer ongelegen, aangezien de COVID-19-pandemie nog steeds volop woedt in Gaza.

Wie het zich kan veroorloven koopt water om te drinken en te koken van private bedrijfjes, maar zelfs dan is de kwaliteit vaak ondermaats. Vóór de recente escalatie van geweld was het gemiddelde dagelijkse waterverbruik slechts 88 liter per hoofd van de bevolking – ver onder de wereldwijde minimumvereiste van 100 liter.

Een verdere verstoring van de nijpende watersituatie komt zeer ongelegen, aangezien de COVID-19-pandemie nog steeds volop woedt in Gaza. Al meer dan 330.000 COVID-19-gevallen zijn geregistreerd in Gaza en de Westelijke Jordaanoever. Meer dan 3700 mensen zijn gestorven als gevolg van het virus.

‘Water is in deze kritieke fase van de pandemie zeer belangrijk om te helpen de verspreiding van COVID-19 te beperken’, zegt Stevenson. ‘Zes ziekenhuizen en elf medische centra zijn beschadigd, waaronder het enige testlaboratorium in Gaza.’

Cyclus van oorlog stoppen

De menselijke en materiële schade van de Israëlische luchtaanvallen van de voorbije weken is aanzienlijk. Cruciale nutsvoorzieningen werden gekortwiekt. Minstens 240 inwoners van Gaza lieten het leven en 258 gebouwen werden beschadigd of vernietigd.

De elektriciteitspannes en verwoeste gebouwen hebben ook het economische leven lamgelegd. Veel handelszaken kunnen hun deuren nog steeds niet openen. Ook de visserij moest gedwongen een pauze inlassen.

Sinds 9 mei had Israël de visserijzone buiten de kust van Gaza nagenoeg volledig afgesloten nadat er ballonen met explosieven vanuit de Palestijnse enclave vertrokken waren. Op 21 mei hebben Israël en de radicale Palestijnse beweging Hamas een staakt-het-vuren afgekondigd. Pas vier dagen later maakte de Israëlische regering bekend dat het de visserijzone opnieuw zou openen.

Oxfam roept internationale overheden op om assistentie te verlenen om de acute humanitaire situatie in Gaza aan te pakken. Stevenson benadrukt echter dat het bijna zinloos is om het gebied te herbouwen zonder de grondoorzaken van het geweld aan te pakken.

‘De cyclus van oorlog betekent dat elke humanitaire inspanning morgen weer verloren kan gaan’, concludeert de Oxfamdirecteur. ’De internationale gemeenschap moet zorgen voor concrete politieke actie om een einde te maken aan de bezetting en de aanhoudende blokkade van de Gazastrook.’