Windmolenparken verhogen CO2-opslag in de zeebodem

Windmolens blijken om nog een reden goed voor het klimaat: de zeebodem rond de parken slaat aanzienlijk meer CO2 op. Dat blijkt uit onderzoek van het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen.

Dat windmolenparken een plaatselijke invloed hebben op het zeeleven, was al bekend. Grote hoeveelheden ongewervelde dieren zoals mosselen, anemonen en kleine kreeftachtigen groeien op de turbines, en trekken op hun beurt vissoorten aan zoals kabeljauw en pladijs.

Zeebodem

Twee nieuwe studies in Frontiers in Marine Science beschrijven meer in detail het effect daarvan op de zeebodem. De dieren filteren immers voedsel uit het water, dat uiteindelijk op de bodem terechtkomt in de vorm van uitwerpselen of dode organismen.

‘Voor de allereerste keer hebben we de effecten van meerdere offshore windparken in meerdere landen op een grote geografische schaal onderzocht’, zegt Jan Vanaverbeke van het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen. ‘We hebben gebruik gemaakt van een combinatie van gedetailleerde waarnemingen, experimenten en modelsimulaties.’

Stromingen

Uit gedetailleerde modellen blijkt duidelijk dat de aanwezigheid van offshore windparken leidt tot sterke veranderingen in de afzetting van organische stof op de zeebodem, zowel in als buiten de windparken. Aangezien dit organisch materiaal als voedsel dient voor de organismen die de zeebodem bewonen, kan daardoor de voedselketen worden beïnvloed.

‘In offshore windparken en in de gebieden eromheen komt aanzienlijk meer organisch materiaal op de bodem terecht’, zegt Evgeny Ivanov van de Universiteit van Luik. ‘Vooral in de gebieden die langs de sterkste getijdenstromingen liggen. In de andere richtingen wordt een afname voorspeld. Meerdere windparken zullen dus leiden tot een mozaïek van gebieden met verhoogde en verlaagde koolstofafzetting. In de windparken en in een gebied van 5 kilometer rond de turbines is het resulterend plaatje positief, terwijl de afzetting in het omringende gebied tot 30 kilometer verder weg aanzienlijk afneemt.’

Tijdens de levensduur van het offshore windpark, zo’n twintig jaar, wordt tussen 28.715 en 48.406 ton koolstof opgeslagen in de bovenste 10 centimeter van de zeebodem, stellen de onderzoekers. Dat is veel minder dan de CO2-uitstoot die wordt vermeden door de windmolen zelf. De onderzoekers schatten dat dit neveneffect een windmolen nog eens 1 tot 4,6 procent klimaatvriendelijker maakt.