44 miljoen meer hongerigen door stijgende voedselprijzen

De kans dat we die doelstelling bereiken, wordt echter heel klein nu enkele jaren voor de deadline het aantal mensen met honger terug toeneemt. De oorzaken voor die stijging zijn bekend en uitvoerig becommentarieerd. Stijgende voedselprijzen in 2007 en 2008 hebben geleid tot een sterke toename van armoede en honger. Het afgelopen jaar zagen we een herhaling van die piek in voedselprijzen met als gevolg 44 miljoen hongerigen extra in de eerste helft van 2011.

Internationale instellingen en academici kwamen met voorstellen om deze schadelijke volatiliteit van voedselprijzen te vermijden. We moeten investeren in voorraden, richtlijnen voor biobrandstoffen herbekijken, speculatie met voedsel aan banden leggen, handel in voedsel herbekijken in deze nieuwe context en het grootschalig en langdurig beslag leggen op landbouwgrond onmogelijk maken. Het risico bestaat dat regeringsleiders zich nu uitsluitend gaan concentreren op de stijgende voedselprijzen – op zich al een goede démarche – maar de meer structurele oorzaken van honger op langere termijn uit het oog verliezen.

Daarom staan op de jaarlijkse FAO-vergadering van volgende week in Rome niet alleen maatregelen om de voedselprijzen te doen dalen op de agenda, maar ook investeringen in kleinschalige familiale landbouw. Daar pleitten de ngo’s al jaren voor.

Laat ons niet vergeten dat de hongercrisis niet begonnen is met stijgende voedselprijzen en dat die daarom ook niet zal opgelost raken als die prijzen terug onder controle zijn. Vóór de prijsstijgingen in 2007 en 2008 waren er bijna 850 miljoen mensen met honger.  Er zit dus een grote systeemfout in de manier waarop de wereld voedsel produceert. Overheden moeten beleidskeuzes maken die zuurstof geven aan duurzame familiale landbouw en die nefaste evoluties als landgrab en uit de hand gelopen speculatie een halt toeroepen. Om honger te bestrijden, dienen structurele oorzaken van armoede aangepakt te worden. Zeker een éénzijdige focus op meer productie strooit enkel zand in de ogen.

Jo Dalemans is beleidsmedewerker rurale ontwikkeling van Broederlijk Delen

Tussen 17 en 22 oktober 2011 vergadert het comité voor voedselzekerheid van de FAO (CFS) over deze thema’s in Rome. Sinds de hervorming in 2009 zijn ook ngo’s en boerenorganisaties vertegenwoordigd in dit comité. Als lid van CIDSE, de koepel van katholieke ontwikkelingsorganisaties, zal Broederlijk Delen het standpunt van de civiele maatschappij mee voorbereiden tijdens het overleg in Rome. Tijdens de vergadering van het CFS, organiseert CIDSE op maandag 17 oktober mee een ronde tafel rond landgrabbing.