Armste landen wachten nog altijd op G20

De G20 in Londen eindigde met spectaculaire beloften. ‘Als we die opnieuw bekijken, zien we dat de G20 ernstig achter op schema zit,’ zegt Bogdan Vanden Berghe, algemeen secretaris van 11.11.11.
‘De G20 beloofde het astronomische bedrag van 1.100 miljard dollar, maar de armste landen zien daarvan slechts een fractie. Van de beloofde actie voor regulering, hervorming van financiële architectuur, inzetten van stimuli voor klimaataanpak kwam allemaal niets in huis. We willen dat de G20 eerst haar beloften uit Londen nakomt en dan met nieuwe ambities komt.’

Peulenschil

Van de 1.100 miljard dollar die werd vrijgemaakt om de crisis te bestrijden, was minder dan een kwart bedoeld voor ontwikkelingslanden. Binnen die groep gaan vooral de groeilanden met de buit lopen. De G20 beloofde slechts 50 miljard aan de landen met de laagste inkomens, een peulenschil in vergelijking met de 18.000 miljard die de rijke landen investeerden om hun banken te redden.
Bovendien is slechts 23,5 miljard daadwerkelijk beschikbaar, minder dan de helft van het beloofde bedrag. Het aanwenden daarvan  moet nog op gang komen.

Meer extreem arme mensen

Dat terwijl de armste landen niet langer kunnen wachten op hulp. Door de financiële crisis, waarvan de oorzaken hier liggen, zullen volgend jaar 90 miljoen mensen meer in extreme armoede leven. De armste landen hebben niet de middelen om de problemen aan te pakken, want ook hun inkomsten lopen drastisch terug.
Daarom vragen we van de G20 in Pittsburgh en aansluitend aan de Wereldbank en het IMF tijdens hun jaarvergadering het volgende:

• Kom eerst oude beloften na, maak daarna nieuwe, ambitieuzere plannen.
• Maak werk van het voorkomen van nieuwe financiële rampen. De afgelopen maanden zagen we geen vooruitgang, terwijl dit de eerste opdracht van de G20 is.
• Verhoog de hulp aan de minst ontwikkelde landen drastisch, in de vorm van giften in plaats van leningen. Dat kan bijvoorbeeld gefinancierd worden met de verkoop van goud door het IMF.
• Geef ontwikkelingslanden een stem in de Wereldbank en het IMF, ook de armsten onder hen. Invloed binnen die instellingen mag niet enkel gebaseerd zijn op economische macht.
• Laat de bijkomende crisisprogramma’s door internationale instellingen niet ten koste gaan van de bestaande ontwikkelingshulp, die is net zo hard nodig als voordien.
• Voorkom een nieuwe schuldencrisis, bijvoorbeeld door een tijdelijk moratorium op aflossing voor de armste landen en een eerlijke evaluatie van de legitimiteit van bestaande schulden.