Bestrijd het onrecht, niet de migratie

Volgens de krant De Morgen van 18 april 2014 hebben de Ministers van Buitenlandse Zaken van Spanje, Portugal, Frankrijk, Italië, Griekenland, Malta en Cyprus de Europese Unie aangemaand tot meer engagement in de strijd tegen de illegale immigratie. Ze vorderen bovendien dat EU-hulpprogramma’s voor de economische ontwikkeling van Afrikaanse landen verplicht worden. In de programma’s voor de aanstaande verkiezingen van de Belgische politieke partijen zijn voorstellen en oplossingen om de oorzaken van migratie aan te pakken helaas helemaal afwezig, schrijft Pol Van Camp van Recht op Migratie vzw.

  • © UNICEF Ethiopia/2014/Bizuwerk Gevluchte Zuid-Soedanese kinderen in een vluchtelingenkamp in Ethiopië. Het aantal vluchtelingen waar België en Europa mee te maken krijgen is slechts een peulenschil in vergelijking met de aantallen die landen in het Zuiden zelf opvangen. © UNICEF Ethiopia/2014/Bizuwerk

Italië luidde eerder al de noodklok. Dit jaar hebben al meer dan 20.000 vluchtelingen hun weg naar het Zuid-Europese land gevonden, zo stelde minister van Binnenlandse Zaken Angelino Alfano gisteren. Vorige week zei hij dat in Libië 300.000 tot 600.000 vluchtelingen klaarstaan om de oversteek over de Middellandse Zee te wagen.

We zijn de eersten om te erkennen dat zo’n grote toestroom van vluchtelingen in een land grote uitdagingen en problemen stelt. Maar zich alleen richten op de vluchtelingen is geen oplossing. Allerlei maatregelen om ze tegen te houden evenmin.

Meer vluchtelingen in het Zuiden

De toestroom kan niet worden tegengehouden omdat de oorzaken zo erg zijn dat vluchten voor velen de enige uitweg is. Men zou ook eens moeten stilstaan bij het feit dat de EU maar met een zeer klein deeltje van de enorme vluchtelingenstroom te maken krijgt.

In België waren er in 2013 maar 15.840 mensen die asiel aanvroegen. In hetzelfde jaar kregen slechts 2.986 een positieve beslissing als erkende vluchteling en 1.951 het beschermingsstatuut. Deze cijfers steken schril af tegenover het aantal vluchtelingen die derdewereldlanden zelf opnemen.

De EU schrikt op van enkele tienduizenden vluchtelingen. Wereldwijd was een recordaantal van 45,2 miljoen mensen vorig jaar op de vlucht. Dat is het hoogste aantal sinds VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR cijfers begon tij te houden in 1994. De beelden van de vluchtelingenkampen, niet in België of in de EU, maar in de vele armere landen, staan op ons netvlies gebrand. Denk aan de conflicten in Syrië, Afghanistan, Somalië, Centraal-Afrikaanse republiek enz.

In Congo zijn er 2,9 miljoen ontheemden, mensen die op de vlucht zijn in Congo zelf. Bovendien vluchten 62.000 mensen uit de Centraal-Afrikaanse Republiek naar buurland Congo om te ontsnappen aan het geweld in hun thuisland.

Het aantal vluchtelingen dat van Syrië naar Libanon is gevlucht, heeft de kaap van 1 miljoen overschreden. En zo kunnen we verder gaan. De meesten onder ons zijn immuun geworden voor deze cijfers en beelden.

De vluchtelingen van morgen

Eigenaardig genoeg zijn de meeste politici en vele Vlamingen verheugd wanneer we meer vluchtelingen tegenhouden en deporteren, minder vluchtelingen regulariseren om humanitaire of medische redenen en we zorgen dat minder gezinnen zich kunnen herenigen. Begrijpe wie kan. Door zo’n inhumaan beleid werd Magie De Block (open Vld), zelfs de populairste politica.

Niet dat er niets goeds gebeurt. België zal dit jaar 100 mensen uit buitenlandse vluchtelingenkampen gaan halen en hier opvangen. Daarbij zullen 75 Syriërs zijn.

Er zijn nochtans miljoenen vluchtelingen en hun onmenselijk bestaan in hun thuisland en in de vluchtelingenkampen wordt elke dag schrijnender. Niemand kan nog zeggen: ‘We wisten het niet’. Vorige maand nog verzocht de VN om hulp voor meer dan 2 miljard dollar voor 20 miljoen mensen die met voedselonzekerheid kampen in de Sahel. Morgen zijn dat opnieuw vluchtelingen.

Zaak van rechtvaardigheid

Gelukkig maar dat mensen nog kunnen vluchten van de ellende waar ze mee te maken krijgen. Het is hun hoogste recht om hun onmenselijk en levensgevaarlijk bestaan te ontvluchten. Iedereen zal dit erkennen, maar weinigen zijn bereid om ze na hun vlucht op te vangen. Deze vluchtelingen worden integendeel door de meeste landen bestreden, opgesloten en zo mogelijk teruggestuurd.

Amnesty International schreef het als volgt: ‘De rechten van ’s werelds 214 miljoen migranten worden noch door hun thuisland, noch door hun gastland gerespecteerd. Miljoenen migranten worden onderworpen aan dwangarbeid omdat overheden hen behandelen als criminelen en bedrijven meer geïnteresseerd zijn in winst dan in arbeidsrechten.’

Ook de Belgische overheid maakt zich schuldig aan deze beschamende politiek, getuige het discours van de betrokken ministers en verantwoordelijken.

Oorzaken aanpakken

De oorzaken van de massale verplichte en illegale migratie en vlucht zijn genoeg bekend: oorlog, geweld, extreme armoede, wapenleveringen, geopolitieke belangen, uitbuiting en milieurampen.

Er zijn ook reeds genoeg voorstellen gedaan door de VN en andere instanties om deze oorzaken te bekampen en weg te werken. Zelfs zonder die onderzoeken weten we met ons gezond verstand dat het geen utopie is om te beweren dat het anders kan.

Een andere en rechtvaardige wereld is inderdaad mogelijk. ‘Het lijkt altijd onmogelijk tot het is verwezenlijkt,’ zei Nelson Mandela. Denken we aan het algemeen stemrecht, de sociale zekerheid, vakantiegeld, homorechten, vrouwenrechten, sociale verworvenheden in het algemeen. Zo ook dienen we de vluchtelingenproblematiek te benaderen: oplossingsgericht en met vertrouwen in de toekomst.

Stop de wapenleveringen, voer het ontwapeningsakkoord volledig uit, doe iets aan het klimaat, zorg voor een duurzame en rechtvaardige ontwikkeling van arme landen en handel vooral in belang van de bevolking en niet in dat van individuen of van multinationals.

Geen voorstellen, geen oplossingen

Binnenkort zijn het verkiezingen en elke partij heeft haar partijprogramma klaar. Vele programma’s hebben het over een strenger asielbeleid, meer terugzendingen, strengere regularisaties en gezinsherenigingen en over gedwongen terugkeer.

Geen enkele partij heeft het over het afschaffen van de gesloten centra, gevangenissen voor vluchtelingen die geen ander misdrijf hebben begaan dan het niet bezitten van het juiste papier. Ze hebben ook geen oplossing voor de vluchtelingen zonder verblijfsvergunning die niet repatrieerbaar zijn.

Nergens vinden we degelijke voorstellen om de oorzaken van de vluchtelingenstromen aan te pakken. Dan moeten de politici ook niet verbaasd zijn dat mensen blijven vluchten, niet op zoek naar rijkdom maar naar een minimaal menswaardig bestaan.

Pasen is een periode van hoop. Laten we die ook brengen naar alle volkeren en naar de vluchtelingen. Aan de politici vragen we: stop het onrecht, niet de mensen.

Pol Van Camp is voorzitter van Recht op Migratie vzw.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.