Christelijk middenveld wil doorbraak in regularisatiedossier

Als organisaties uit het maatschappelijk middenveld steunen wij die eis. Niet alleen omdat we vinden dat in een democratie afspraken afspraken zijn, maar vooral omdat wij de hemeltergende politieke spelletjes in dit dossier meer dan moe zijn. Wij steunen die eis niet omdat wij willen terechtkomen in een migratiebeleid waar alle grenzen zoek zijn, maar vooral omdat voor ons en vele anderen de grenzen van het humanitair – en dus ethisch - toelaatbare nu echt overschreden zijn.
Belofte maakt in deze niet alleen schuld, maar uitstel van die belofte maakt slachtoffers. Slachtoffers op korte én op lange termijn, bijzonder in deze barre wintertijden. Belofte maakt slachtoffers bij het wachtende deel van de bevolking dat hier woont, leeft en werkt zonder verblijfsvergunning, maar evenzeer bij de hele Belgische bevolking die er dagelijks mee samenleeft, samenwoont en – werkt.
De analyses over de thematiek van de regularisatie van mensen zonder papieren zijn al lang gemaakt. Sinds drie jaar worden die analyses ook gedeeld door politici die verstandig willen regeren. Getuigen daarvan zijn de verkiezingsprogramma’s en het regeerakkoord. Die analyses stellen klaar en duidelijk dat het voor het algemeen belang niet goed is dat een grote groep mensen structureel niet meetelt, terwijl ze wel deel uitmaken van het maatschappelijk gebeuren.
 Velen onder hen kunnen een potentieel deel zijn van de formele arbeidsmarkt. Bovendien dragen ze nu al dag en nacht bij tot onze welvaart door hun informele werkprestaties op arbeidsplaatsen die weinigen nog begeren en die niemand benijdt. De analyses en getuigenissen laten ons inzien dat er onder hen ook velen zijn die zeer kwetsbaar of goed ingeburgerd zijn. Aan deze mensen het bevel geven om het grondgebied te verlaten is ethisch onverantwoord, ja regelrechte schande.
De niet-gouvernementele organisaties die opkomen voor mensen zonder papieren weten en erkennen dat een regularisatiebeleid niet op zich kan staan. Natuurlijk is er een gecoördineerd en effectief migratie- en asielbeleid nodig. Natuurlijk moeten wetten gerespecteerd worden. Maar migratie- en asielbeleid is geen non-beleid. Migratiebeleid is niet ter plaatse trappelen en mordicus vasthouden aan een eenzijdig en falend stringent grenzenbeleid.
Migratiebeleid voer je niet door de zogenaamde ‘publieke opinie’ naar de mond te praten vanuit kortzichtige analyses om electoraal gewin. Migratiebeleid is boeiend en hoogst waardevol als het bijdraagt tot humanisering hier en in de landen van herkomst. Als het ons in een interessante dynamiek brengt van geven en nemen, uitwisselen en opbouwen van een leefbare toekomst voor de volgende generaties, hier en ginder. Migratiebeleid is triest en banaal als het zich fixeert op het eigenbelang van één politieke generatie.
Het federale parlement heeft het regeerakkoord bij meerderheid goedgekeurd. De auteurs van dat akkoord hebben erkend dat het regularisatiebeleid aan helderheid en duidelijkheid moet winnen. Met vele details werd aangegeven in welke richting het moest gevoerd worden. Er werd zelfs een clausule opgenomen om de strijd tegen het zwartwerk te voeren, door de betrokken werknemers te beschermen en hen de kans te geven met een werkaanbod een verblijfstitel te bekomen.
Het parlement, de niet-gouvernementele organisaties, het middenveld en de sociale partners hebben bij meerderheid deze plannen gesteund en zijn constructief aan de kar van de realisatie beginnen trekken. De Federale ombudsman heeft onlangs nog gewezen op het belang van een helder regularisatiebeleid vanuit juridische- en administratieve principes en het gelijkheidsbeginsel.
Hoe is het dan nog mogelijk dat de bevoegde minister, in haar eentje, ook tegenover de meerderheid van de opinie van de leden van Open VLD, zolang het been kan stijf houden en met een ongezien gemak tijd kan kopen? Haar eigen partij moet inzien dat deze strategie haar alleen windeieren legt en terugdringt in het kamp van een liberalisme zonder genade.
Maar ook regeringspartner CD&V moet begrijpen dat zij zonder extra daadkracht in dit dossier teleurstelt in brede lagen van de bevolking en niet alleen bij het christelijk middenveld. Het is niet langer toelaatbaar dat partijpolitieke spelletjes worden gespeeld op de kap van één van de meest kwetsbare risicogroepen in onze samenleving. Noch het liberalisme, socialisme of humanisme, noch de christelijke overtuiging kunnen daarvoor als excuus ingeroepen worden.
Zet daarom vóór het kerstreces de trein van de regularisatie op de sporen. Doe nu wat mogelijk is! Hou mensen die vastlopen in het lange wachten in procedures niet langer gegijzeld. Deblokkeer de impasse en schrijf ondertussen de laatste ontbrekende zinnen van een allesomvattende humane omzendbrief rond regularisatie en van de andere dossiers waarvan u allen zegt dat ze u zo ter harte gaan.

Migratiebeleid is boeiend en hoogst waardevol als het bijdraagt tot humanisering hier en in de landen van herkomst.

Jan Renders, voorzitter ACW Koepel van de christelijke werknemersorganisaties
Mieke Van Hecke, directeur generaal VSKO Vlaams Secretariaat Katholiek Onderwijs
Daniël De Klerck, voorzitter en Pol De Greve, directeur Broederlijk Delen vzw.
Danielle Colsoul, directeur Welzijnszorg vzw.
Dominic Verhoeven, coördinator Caritas Vlaanderen vzw.
Liliane Krokaert, nationaal coördinator Present vzw - Caritas vrijwilligerswerk
Gonzalo Dopchie, directeur Caritas International vzw
Jo Hanssens, voorzitter en Gio Deweerd, algemeen secretaris Pax Christi - Vlaanderen
Jef Felix, Voorzitter Netwerk Rechtvaardigheid en Vrede
Jan De Bie,  voorzitter Bisschoppelijke Commissie Pro Migrantibus
Tetty Rooze, commissie migranten Verenigde Protestantse Kerken in België
Luk De Geest, voorzitter en Didier Vanderslycke, nationaal secretaris Kerkwerk Multicultureel Samenleven