Geschokte reacties op groepsverkrachting in Luvungu

Opinie

Geschokte reacties op groepsverkrachting in Luvungu

Geschokte reacties op groepsverkrachting in Luvungu
Geschokte reacties op groepsverkrachting in Luvungu

Minstens 179 vrouwen en kinderen zijn eind juli vier dagen lang het slachtoffer geworden van groepsverkrachting door verschillende rebellengroeperingen in het Congolese dorp Luvungi in Noord-Kivu. Belgische ngo's en politici reageren geschokt.

‘De tragische gebeurtenissen tarten uiteraard elke verbeelding. Toch zijn deze verkrachtingen vooral opvallend omwille van hun schaal, niet omwille van hun aard. In Oost-Congo wordt verkrachting al jaren gebruikt als oorlogswapen’, schrijft de Koepel van de Vlaamse Noord-Zuidbeweging 11.11.11 in een persmededeling. ‘Dit voorval legt opnieuw de pijnpunten bloot: Monusco lijkt er niet in te slagen bescherming te bieden aan de burgerbevolking in Oost-Congo.’
‘Wat in Luvungi op grote schaal plaatsvond, gebeurt volgens getuigenissen van vrouwen bij onze hulpverleners dagelijks ook elders in Noord- en Zuid-Kivu. De algemene straffeloosheid is onvoorstelbaar. Niet enkel rebellen van het FDLR en Mai Mai-milities verkrachten, maar evenzeer andere rebellen, Congolese militairen en zelfs gewone burgers. De hele bevolking gaat gebukt onder het geweld en de onzekerheid, die mensen eveneens op de vlucht drijft”, zegt Marti Waals van de medische ngo Memisa.
Wereldvrouwenmars, een netwerk van acties over heel de wereld tegen armoede en voor de herverdeling van de rijkdom, tegen geweld en voor de integriteit van vrouwen, reageert met afschuw en ontzetting. ‘Het systematisch en barbaars geweld van Congolese en Rwandese rebellen en ook van het Congolese leger tegen burgers en vooral tegen vrouwen en kinderen is nu al jaren een immens probleem in Oost-Congo.’ In oktober zullen 1500 vrouwen van over heel de wereld bijeenkomen in de conflictzone om hun solidariteit te tonen.

Politieke reacties

Els Schelfout, gewezen CD&V-senator, schrijft vandaag in een opiniestuk in de krant De Standaard en op haar website dat de internationale gemeenschap al decennialang op grote schaal het lijden van de Congolese bevolking negeert en zichzelf probeert te verrijken: ‘Eigenbelang bepaalt het Congo-(non-)beleid van de internationale gemeenschap, van overheden en internationale organisaties, van commerciële groepen,… Meer dan 200 verkrachte vrouwen en meisjes en drie kleine jongetjes in Luvungi zijn ‘colateral dammage’: onderwerp van onderzoek naar verantwoordelijkheden in een rapport dat snel onder het stof zal verdwijnen.’
Minister van Buitenlandse Zaken Steven Vanackere veroordeelt ‘de barbaarse aanval die systematisch burgers viseerde en gepaard ging met verkrachtingen van een grote groep vrouwen.’ Vanackere wil een grondig onderzoek en vraagt ook aan MONUSCO waarom de blauwhelmen niet zijn tussengekomen.
Charles Michel, de minister van Ontwikkelingssamenwerking, is bezorgd over de heropflakkering van het geweld in het Oosten van de DRC, waar de bevolking massaal op de vlucht slaat voor de aanvallen van het FDLR, met de catastrofale humanitaire gevolgen van dien.