Hoe lang houdt Afghanistan het nog vol?

Peretz Partensky(CC BY-SA 2.0)

 

Jaar na jaar blijft Afghanistan de buitenlandse berichtgeving bepalen. Elk voorjaar pakken zowel de Taliban als IS er uit met bloederige aanslagen in de hoofdstad en escalerend geweld op het platteland. Hoe staat Afghanistan er nu echt voor? Een voor de hand liggende vraag, zonder eenduidig antwoord. Zeker wanneer de meningen over het onderwerp mijlenver uit elkaar blijken te liggen. 

Eerder deze week kwamen 25 mensen om het leven bij een dubbele zelfmoordaanslag in de Afghaanse hoofdstad Kaboel. Negen van de slachtoffers waren journalisten die verslag kwamen uitbrengen van de eerder aangerichte ravage. Ook in de provincie Kandahar bepaalde een aanslag de lokale krantenkoppen. Na een explosie aan een schoolgebouw werd duidelijk dat elf leerlingen nooit meer op de schoolbanken zouden plaatsnemen. Ondertussen blijven de inwoners van het land vol vragen achter. De kernvraag: Hoe hopeloos is het streven naar vrede in Afghanistan?

Blijven onderhandelen

Het antwoord van de Afghaanse regering is nog steeds zonneklaar. ‘We moeten standvastig blijven onderhandelen met de Taliban om duurzame vrede te bewerkstelligen’, vertelt Dr. Habiba Sarabi, de vicevoorzitter van de hoge raad voor Vrede in Afghanistan. ‘Natuurlijk beseffen we ook dat de vele aanslagen de perceptie geen goed doen. De weg naar een akkoord met de Taliban lijkt verder weg dan ooit. De rol van de in 2013 gedode Talibanleider Mullah Omar valt in die optiek niet te onderschatten. Na zijn dood ontstond een machtsvacuüm waardoor de Taliban er nog steeds niet in slaagt om met één stem te spreken. De diverse splintergroepen onder leiding van krijgsheren zoals Hibatullah Akhundzada en Mullah Najibullah streven allemaal een eigen agenda na.’

Dat ook IS in Afghanistan steeds meer voet aan de grond krijgt, bemoeilijkt de zaken nog verder. ‘In feite gaat het niet om nieuwe groepen, maar om bestaande opstandelingen die en cours de route van banner wisselden’, legt dr. Sarabi uit. ‘Dat neemt natuurlijk niet weg dat IS ook in Afghanistan synoniem staat met een gewelddadiger, brutaler en conservatiever optreden dan de Taliban. Vaak gaat het om aanhangers van het Wahabisme, de extremistische staatsgodsdienst van Saoedi-Arabië.’

Vertrouwen sijpelt weg

Tot zover de feitelijke neerslag van de problemen in Afghanistan. Daar is ook Zaki Daryabi, hoofdredacteur van de krant Etilaat Roz, het mee eens. Hij leidt de kleine krant vanuit een bescheiden appartement in Kaboel. De focus van de krant: corruptie, falende overheidsinstanties en nepotisme. ‘De media moeten politici het vuur aan de schenen leggen’, opent Daryabi zijn betoog. ‘Het is dringend tijd dat de overheid meer verantwoordelijkheid opneemt. De vele aanslagen zijn nefast voor de samenhorigheid van het land. Het vertrouwen in de medemens en in de politiek daalt zienderogen. Hoe lang zal het nog duren voordat ook het wezenlijke fundament van de Afghaanse samenleving definitief wegsijpelt?’

‘Het is dringend tijd dat de overheid meer verantwoordelijkheid opneemt. De vele aanslagen zijn nefast voor de samenhorigheid van het land.’

Het gros van de aanslagen vindt nog steeds in de hoofdstad plaats. Daar is ook de zichtbaarheid voor de plegers op zowel het nationale als het internationale toneel het grootst. Toch wil Daryabi niet van publiciteit spreken wanneer hij de aanslagen van deze week met paginagrote artikels aan de man brengt. ‘Het is onze job om over dergelijke aanvallen te berichten. Zeker wanneer het in dit specifiek geval om een aanval op de persvrijheid gaat. Momenteel scoren we op dat vlak heel wat beter dan de ons omringende landen. We laten ons niet afschrikken door de terreur, maar mogen ons er ook niet door laten beperken. We moeten verder het pad van de onderzoeksjournalistiek aangevuld met opinie en achtergrond inslaan. Het is de enige manier om een extra stem aan het debat toe te voegen.’

Macht en rijkdom

Met de parlementaire verkiezingen in oktober kan een sterke stem van de media zeker geen kwaad. Het blijft natuurlijk de vraag of de verkiezingen deze keer echt zullen plaats vinden. De parlementaire verkiezingen stonden aanvankelijk in 2016 op de agenda, maar werden ondertussen al twee keer uitgesteld. ‘De laatste verkiezingen vonden plaats in 2014. Toen werd Ashraf Ghani president van het land. De afgelopen vier jaar heeft hij zijn greep op de instellingen van het land verstevigd’, geeft Razia Arefi, algemeen directrice van Moeders voor Vrede in Afghanistan aan. ‘Dat de krant Etilaat Roz meermaals over fraude en vriendjespolitiek berichtte, raakt zijn koude kleren niet. Het staat buiten kijf dat Ghani in 2019 voor een tweede termijn verkozen zal worden.’

‘Elke dag gaat het slechter met het land. De aanslagen volgen elkaar in snel tempo op terwijl echte progressie uitblijft.’

Het vertrouwen van de Kaboelers in de politiek is onbestaande. Een kleine shophandelaar in de hoofdstad verwoordt de gevoelens treffend. ‘Elke dag gaat het slechter met het land. De aanslagen volgen elkaar in snel tempo op terwijl echte progressie uitblijft. De Taliban of IS versla je niet door steeds meer te investeren in extra wapens en troepen, maar door mensen zicht op een betere toekomst te geven. Op sociaal vlak is in Afghanistan een nog groter bloedbad dan op het vlak van terreur aan de gang. Onze politici maken bewust de keuze om alles bij het oude te laten. Macht en persoonlijke rijkdom. Daar draait het om.’

Weerbaar Afghanistan

‘Ook de rol van Pakistan en Saoedi-Arabië mag niet genegeerd worden. De overheid moet samen met de Internationale Gemeenschap dringend tot actie overgaan’, bevestigt Dr. Sarabi. ‘De aanwezigheid van de Taliban zorgt vooral in de meer rurale gebieden voor echte ontwrichting. Ondanks de druk op ons land, laten de Afghanen zich niet kennen. De levensomstandigheden zorgen ervoor dat een Afghaan weerbaar en sterk is. We laten onze geest niet meer onderdrukken door aanslagen. Een Afghaan die gaat over tot de orde van de dag.’

‘Het antwoord van Dr. Sarabi is typisch’, besluit Daryabi. ‘Voor politici is het makkelijk praten. Zij hebben de middelen om voldoende veiligheidsmaatregelen te treffen. Gepantserde wagens, konvooien, meerdere checkpoints voor hun huizen en kantoren…  De kans dat een aanslag hen naar het hiernamaals stuurt, is quasi onbestaande. Veel van onze politici zijn de voeling met de realiteit verloren. Bijna elke dag laten burgers het leven bij terreuraanslagen. Dat moet en kan anders.’

Dries Dehaudt is coördinator van de ngo Moeders voor Vrede | www.mothersforpeace.be 

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.