Hoezo, er is niet genoeg ruimte om vluchtelingen in te schrijven?

Gisteravond in het Maximilaanpark, rechtover de Dienst Vreemdelingenzaken. Kleine groepjes, enkel mannen, komen met een rugzak, een zomervest, een karton onder de arm stilletjes schuifelen onder de bomen. Ze zoeken een plek, beschutting, want misschien regent het nog deze nacht.

‘Ik had nooit gedacht dat ik in België onder de blote hemel zou moeten slapen’, zo spreekt Amir uit Irak, ons aan in perfect English. Hij was gistermorgen niet meer binnengelaten in de Dienst Vreemdelingenzaken, om zijn asielaanvraag te doen. Hij moet deze morgen opnieuw aanschuiven, zijn plaatsje zoeken, samen met twee andere landgenoten, rond vijf uur aan de deur, op de stoep.

Meer en meer vluchtelingen komen aan, een honderdtal in totaal. Want deze morgen krijgen zij voorrang, en worden er opnieuw tweehonderd wachtenden niet binnengelaten. 

Meneer Francken, weet u hoeveel vierkante meters kantoorruimte er leeg staan in Brussel? 

Reeds verschillende dagen gaan we  ‘s morgens, tegen zes uur naar de Dienst Vreemdelingenzaken. Het is afschuwelijk te moeten zien hoe kinderen bijna worden platgedrukt als de deur uiteindelijk opengaat. Maar het is nog erger te zien hoe mensen overblijven en wandelen gestuurd worden, met de woorden: ‘Ga maar naar het park, en kom morgen terug.’

Uw antwoord op kritiek  is kort en duidelijk:  de wachtzaal is te klein,  er zijn geen andere lokalen, er is te weinig personeel. En het is onmogelijk alles te verdubbelen: twee detectoren om de bagage te controleren, twee röntgenapparaten voor longencontrole, twee apparaten voor vingerafdrukken… dat is onmogelijk.

Meneer Francken, weet u hoeveel vierkante meters kantoorruimte er leeg staan in Brussel? Meer dan 1 miljoen vierkante meter, ook in de buurt van de Antwerpsesteenweg, dicht bij uw diensten. …

Daar kunt u toch al wat mee doen? En kunnen er ook  tenten worden gezet in het park om ‘s nachts mensen te slapen te leggen? En wat betreft het tekort aan personeel, waarom niet een eerste korte registratie, bij elkeen die aankomt, om de volgende stappen later af te maken? 

De vluchtelingenstroom is niet te stoppen zolang die oorlogen duren.

Naast het openen van kazernes, het heropenen van centra die eerder werden gesloten, vraagt u aan elke gemeente één gezin op te vangen.  Maar eind 2013 werden niet minder dan 2215 huizen gesloten voor vluchtelingen, in de gemeentes. Er zijn 598 gemeentes in België.  Dat wil zeggen dat er zo’n 4 huizen per gemeente werden gesloten voor vluchtelingen. En dat ging maar door, zelfs tot eind juni..

Ook in de stad Doornik, waar nu een opvangcentrum voor 700 asielzoekers opengaat, werden er eind december lokale opvangplaatsen gesloten, met afdanking van personeel als gevolg. Wist u toen niet dat de oorlog in Syrië al 4 jaar bezig is, en dat in Irak dagelijks tientallen doden vallen, gebombardeerd door IS, neergeschoten door milities? Bovendien  ontstaan er steeds meer conflicten, waarbij onze westerse landen betrokken zijn. De vluchtelingenstroom is niet te stoppen zolang die oorlogen duren.

En u maakt zich zorgen over de integratie van deze mensen achteraf? Maar meneer Francken, weet u hoeveel subsidies bestaande sociale diensten hebben verloren de voorbije maanden en jaren? In 2014 werd 33 procent van de gevraagde subsidies in de sociale sector geweigerd. 40 procent  van de bestaande verenigingen in de sociale sector verwachten een vermindering van financiering. Dat zal een enorme weerslag hebben op vlak van tewerkstelling ( men verwacht 15 procent ontslagen), aangeboden diensten, en ook wat betreft initiatieven zoals begeleiding en  inburgering van nieuwkomers zoals vluchtelingen.

De solidariteit groeit, dat zie je en voel je, in Doornik, in Mechelen, …

Mag ik u een goede raad geven? Hou de afbraak van de sociale sector tegen! Want daar zijn wij allen ook slachtoffer van: meer werkloosheid, hogere kosten in rusthuizen, problemen voor onze jeugdbewegingen enz. 

Maar mijnheer Francken, de solidariteit groeit, dat zie je en voel je, in Doornik, in Mechelen, vluchtelingenwerk Vlaanderen met het Soeppunt, ook in het park Maximiliaan zelf, waar we vrijwilligers van het Rode Kruis tegenkwamen met dekens.

En vrijdag, als de ministerraad samenkomt,  gaan wij opnieuw naar de Antwerpsesteenweg, naar uw diensten, om zes uur ‘s morgens.  Mensen beleggen sandwiches, bakken pannenkoeken en cake, om toch enig soelaas te brengen aan de wachtende rijen. De koffie, thee, yoghourtjes staan al klaar. En bovendien zullen er heel wat kinderen komen: ‘kinderen van hier  voor kinderen van ginder’, met hun troetelbeer, met kleurpotloden, met hun lievelingspop, om aan de vluchtelingenkinderen te geven. Ook wel een schriftje, een pennenzak, want ook die vluchtelingenkinderen hebben recht op school. Als ze er maar geraken, als ze maar tevoren  een onderdak hebben gevonden… we kunnen het alleen maar hopen.

Meneer Francken, “de solidariteit is de tederheid van het volk”, daar zijn wij van overtuigd en dat voelen we echt,  of het nu onze buren zijn die problemen hebben, of mensen die van heel ver komen, solidariteit kent geen grenzen.  Misschien kan u ‘s morgens ook eens langskomen, voor de vergadering?

Riet Dhont is militante van de groep migratie van de PVDA ( Partij van de Arbeid).