Jongeren lanceren beleidsvoorstellen om klimaatverandering aan te pakken

De voorstellen van de KRASjongeren zijn duidelijk. Er moet dringend een globale en eenduidige regelgeving komen over de acties die ten voordele van het klimaat kunnen worden genomen. Zo moet bijvoorbeeld op elk product vermeld staan welke impact het heeft op het klimaat, rekening houdend met onder andere het import/exporttransport en het productieproces. Dit kan gebeuren aan de hand van een ecoscore of een duurzaamheidslabel.
 
Dat brengt ons meteen bij de volgende bezorgdheid van de KRASjongeren: consumenten moeten op de hoogte zijn van de klimaatimpact van de producten die zij kopen. Hiervoor zien de jongeren een grote rol weggelegd voor de overheid die als één van haar belangrijkste taken de sensibilisering in haar schoenen krijgt geschoven. Dit moet volgens hen gebeuren via het onderwijs, boodschappen van algemeen nut, promotiecampagnes… De klimaatopwarming kan enkel worden tegengegaan als alle mensen wereldwijd een ‘mentale klik’ maken.
 
Over hoe dit alles gefinancierd moet worden is er onder de KRASsers dan weer een pak minder eensgezindheid. Taksen op speculatie of op vervuilingsgraad, groene leningen in tijden van economische crisis en subsidies voor bedrijven met een duurzaamheidslabel worden afgeschoten. Andere heffingen halen het dan weer wel, zij het met een nipte meerderheid. Zo mogen we ons in de toekomst bijvoorbeeld verwachten aan een kilometertaks op import- en exportproducten. Wel is het zo dat, als er taksen komen, de inkomsten hiervan moeten terugvloeien naar duurzame of ecologische investeringen.

Zowel gedurende het KRASjaar als tijdens de Overkoepelende Slotzitting werd een onderscheid gemaakt tussen de drie ‘duurzame pijlers’. In de Kamer werden de economische vraagstukken met betrekking tot klimaat behandeld. De Senaat legde de nadruk vooral op het sociale aspect binnen het thema en in het Vlaams Parlement werd de ecologische kant van de klimaatopwarming besproken. In elke locatie, waar telkens zes discussievragen voorlagen, zien we een aantal duidelijke lijnen.

De Kamer van Volksvertegenwoordigers

In de Kamer van Volksvertegenwoordigers vormden verschillende economische systemen (vrije markt, transitie en Sustainabele New Deal) het vertrekpunt van de discussie vanuit de vraag op welke manier zij wel of niet kunnen bijdragen aan de strijd tegen de opwarming van de aarde. Er werden zeventien beleidsaanbevelingen gestemd. Dertien ervan werden weerhouden.

Zo beslisten de jongeren dat overheden, zowel nationaal als Europees, naast hun sensibiliseringstaak ook moeten zorgen voor een verplichte veggiedag in alle scholen. Ook bedrijven wordt een grotere verantwoordelijkheid toebedeeld. Zo zullen zij sowieso duurzamer moeten produceren en kunnen hierbij rekenen op de steun van de overheid die het onderzoek naar duurzamere productiemethoden zal financieren. Een ander systeem om hun ecologische investeringen in het eigen bedrijf te bekostigen is via aandelen waarvan een deel verplicht ‘groen’ moet zijn.

Tot slot beslisten de KRASsers dat er zeker een opvolger voor het kyotoprotocol moet komen. De afspraken hieromtrent zullen op de Conferentie van Rio worden gemaakt. Daar wordt volgens de jongeren best ook de emissiehandel afgeschaft. Elk land krijgt wel de tijd om zich voor te bereiden op deze afschaffing en geleidelijk aan over te schakelen naar een groenere productie.

De Senaat

Consumenten moeten op de hoogte zijn van de klimaatimpact van de producten die zij kopen.

Ook in de Senaat kregen de jongeren 17 aanbevelingen voorgeschoteld, waarvan er veertien werden goedgekeurd tijdens de plenaire stemming. Tekenend hierbij is dat de voorstellen met het meeste aantal stemmen, gaan over het belang van educatie en sensibilisering. Zo moet dringend geïnvesteerd worden in educatieve projecten, zowel in Noord als Zuid, waarbij er vooral aandacht wordt besteed aan de gevolgen van ons handelen op het klimaat. In ontwikkelingslanden moet er nog meer geld gaan naar campagnes en sensibilisering in verband met voorlichting en geboorteplanning.

De KRASjongeren geloven bovendien ook niet in emissiehandel. Waar er in de Kamer nog een geleidelijke afschaffing van de emissiehandel wordt voorgesteld, beslissen de KRASjongeren in de Senaat dat de emissierechten stante pede moeten worden geschrapt. Landen en overheden die de wettelijke norm overschrijven zullen een boeten betalen aan een fonds dat door de Verenigde naties wordt beheerst. Dit fonds zal de toepassing van hernieuwbare energie in ontwikkelingslanden stimuleren.

Het Vlaams Parlement

In het hart van de Vlaamse democratie bogen 150 jongeren zich dan weer een laatste maal over de ecologische uitdagingen waar onze aarde en samenleving voorstaan. In zes commissies werd er gedebatteerd over aspecten gerelateerd aan voedsel, energie en transport met als resultaat achttien aanbevelingen waarvan er slechts drie werden weggestemd.

Als het gaat over onze voedselproductie en het gebruik van (landbouw)gronden stellen de KRASjongeren heel wat problemen vast. Onder andere de ongelijke verdeling is een bron verontwaardiging. Terwijl er in rijke landen sprake is van overproductie en overconsumptie, zijn er elders mensen die niet in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien. De voorstellen van de KRASsers concentreren zich voornamelijk op het verminderen van de vleesconsumptie, iets wat ook al in de Kamer aan bod kwam.

Hebben we het over het transport van personen, dan willen jongeren zwaar inzetten op de leefbaarheid binnen de steden, met voorstellen om stadskernen fietsvriendelijker te maken en het openbaar vervoer beter te ontsluiten én te promoten.

Tot slot is onze energieproductie zoals ze nu gebeurt niet langer houdbaar. De KRASjongeren wijzen op de eindigheid van fossiele brandstoffen en dringen aan op een Europees langetermijnplan dat investeert in het ontwikkelen van groene energie waarbij we niet afhankelijk zijn van andere naties of regio’s.

Marianne Cap is medewerkster van Jeugddienst Globelink. Zij coördineert de Overkoepelende Slotzitting van KRAS. Meer info op http://kras.globelink.be