Geboorteregistratie voor elk kind tegen 2030

Geen enkel kind mag onzichtbaar blijven

Koen Van Bockstal, directeur UNICEF België

Op 20 november 1989, ruim 30 jaar geleden, nam de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties met een overweldigende meerderheid het Verdrag inzake de Rechten van het kind aan.

Het waren spannende tijden, vol hoop en verwachting. Apartheid verdween van het Zuid-Afrikaanse toneel. Met de val van de Berlijnse muur kon ook Duitsland een schandvlek afbreken en werken aan het definitief herstel van een ééngemaakt land. En met de geboorte van het world wide web stonden we aan de wieg van een van de meest spraakmakende revoluties van de mensheid.

Al deze ontwikkelingen blijven symbool staan voor een nieuwe wind en hoop voor de toekomstige generaties. In diezelfde geest is het Kinderrechtenverdrag intussen uitgegroeid tot het meest geratificeerde mensenrechtenverdrag uit de globale geschiedenis. Alleen de handtekening van een Amerikaanse president ontbreekt nog, elk ander land heeft het inmiddels geratificeerd en maakt er meer of minder ambitieus werk van.

Alleen de handtekening van een Amerikaanse president ontbreekt nog.

En ondanks een verdere bevolkingsexplosie in die afgelopen periode van 30 jaar heeft het verdrag intussen bijzonder indrukwekkende resultaten opgeleverd. Enkele lukrake voorbeelden ter illustratie.

In het jaar 2000 bleven wereldwijd 100 miljoen kinderen compleet verstoken van basis of lager onderwijs. In 2018 was dat aantal gezakt naar 59 miljoen. In 2000 betekende dat proportioneel 15 procent van de totale wereldbevolking die ervoor in aanmerking kwam, niet op de lagere schoolbanken terechtkwam. In 2018 was dat reeds gezakt naar liefst 8,2 procent kinderen die niet leerden lezen, schrijven en rekenen. Zo mogelijk nog sterker is het resultaat voor meisjes. In 1997 bleef voor 68 miljoen jonge meisjes onderwijs een onbereikbare droom, 20 jaar later was dit al meer dan gehalveerd tot 32 miljoen.

Ook op het vlak van vaccinatie spreken de resultaten boekdelen: 3 decennia geleden raakten elke dag opnieuw bijna 1.000 kinderen verlamd door polio of overleden er aan. Vandaag is deze uitdaging voor 99% opgelost en is polio nagenoeg bedwongen.

En zo zijn er op heel uiteenlopende terreinen als zuiver water, hygiënische toiletten, kinderarbeid en bescherming van kinderen tal van belangrijke stappen voorwaarts gezet. Ze bewijzen stuk voor stuk het nut en de praktische toepassing en naleving van dat Internationale Verdrag voor de Rechten van het Kind. Concrete resultaten, die voor vele miljoenen kinderen van wezenlijk belang zijn en die ervoor zorgen dat ze een toekomst die naam waardig kunnen nastreven.

© UNICEF

 

Eén nieuwjaarswens?

Als kersverse directeur van UNICEF België is het dan ook niet zo eenvoudig om me tot één concrete wens voor het volgende jaar te beperken. En toch is dat exact wat ik wil doen: één wens formuleren voor alle kinderen wereldwijd, die een enorm verschil kan maken in hun ontwikkeling tot volwassenen.

Liefst 166 miljoen kinderen jonger dan vijf jaar zijn officieel nooit geregistreerd.

Na lang wikken en wegen bracht uiteindelijk een nieuw UNICEF-rapport het verlossende idee. Onder de titel ‘Geboorteregistratie voor elk kind tegen 2030: zijn we op schema?’ lanceren we een rapport met een zo actueel mogelijke stand van zaken over de officiële registratie van kinderen in 174 verschillende landen. De analyse laat zien dat wereldwijd het aantal geregistreerde kinderen onder de vijf jaar met ongeveer 20 procent is gestegen ten opzichte van 10 jaar geleden – van 63 naar 75 procent.

Bemoedigend nieuws hoor ik u denken en uiteraard zal ik dat niet ontkennen. Maar minstens evenzeer ontnuchterend nieuws, want ondanks die aanzienlijke toename van geboorteregistratie blijft een kwart van alle kinderen die elke dag ter wereld komen ‘onzichtbaar’. Eén kind op vier en dat is onaanvaardbaar: liefst 166 miljoen kinderen jonger dan vijf jaar zijn officieel nooit geregistreerd. Eigenlijk staat dat gelijk aan: 166 miljoen kinderen bestaan officieel niet. Ze zijn niet eens illegaal (als dat al zou kunnen) maar ze zijn er niet.

Geboorteregistratie is de eerste stap naar kinderrechten

Al die kinderen glippen door de mazen van het net. Wie bij de geboorte niet geregistreerd wordt, is onzichtbaar, bestaat gewoonweg niet in de ogen van de overheid en de wet. Zonder identiteitsbewijs krijg je uiterst zelden waar je gewoon recht op hebt: onderwijs, gezondheidszorg of andere vitale voorzieningen. Zonder identiteit ben je een vogel voor de kat en uiterst kwetsbaar voor uitbuiting, slavernij en de ergste vormen van misbruik.

We boeken vooruitgang en vooral in Zuid-Azië (Bangladesh, India en Nepal) zijn de resultaten zelfs ronduit spectaculair. In India is het aandeel geregistreerde kinderen gestegen van 41 procent in 2005-2006 tot ruim 80 procent in 2015-2016. Samen met de Indiase regering heeft UNICEF absolute prioriteit gegeven aan geboorteregistratie in verschillende staten door verbeterde toegang tot de registratiecentra, doorgedreven opleiding van ambtenaren en gemeenschapswerkers, de uitrol van publieke bewustmakingsprogramma’s, bij voorkeur bij de meest kwetsbare gemeenschappen.

In de meerderheid van de Afrikaanse landen Beneden-de-Sahara blijft de situatie ronduit penibel.

Maar in de meerderheid van de Afrikaanse landen Beneden-de-Sahara blijft de situatie ronduit penibel. In Ethiopië (3 procent), Zambia (11 procent) en Tsjaad (12 procent) constateren we dat geboorteregistratie ondermaats blijft en dus kinderen en hun rechten en behoeften ‘onzichtbaar’ blijven.

En zelfs wanneer kinderen worden geregistreerd is het bezit van een geboorteakte allesbehalve een evidentie. Vandaag beschikken ruim 237 miljoen kinderen, jonger dan vijf wereldwijd (één op drie in die leeftijdsgroep) niet over een officieel bewijs van registratie. Ze bestaan niet, ze zijn ‘onzichtbaar’ en kunnen hun rechten niet laten gelden. 237 miljoen jonge kinderen verdwijnen niet door onzichtbaarheid op papier of in de statistieken en bevolkingsaantallen.

Daarom dus één korte, maar zeer belangrijke wens voor 2020 en de jaren nadien. De duurzame ontwikkelingsdoelstellingen voor 2030 zijn glashelder: iedereen heeft recht op een wettelijke identiteit, inclusief geboorteregistratie.

Daarom roept UNICEF op tot vijf acties om alle kinderen te beschermen:

  1. Geef elk kind een certificaat bij de geboorte
  2. Laat alle ouders, ongeacht hun geslacht, hun kinderen bij de geboorte registreren
  3. Koppel geboorteregistratie automatisch aan andere systemen om het recht van elk kind op diensten (als gezondheidszorg, sociale bescherming en onderwijs) te vereenvoudigen
  4. Investeer in veilige, laagdrempelige en innovatieve technologische oplossingen om geboorteregistratie te vergemakkelijken
  5. Betrek lokale gemeenschappen om geboorteregistratie voor elk kind te eisen

Kortom: haal 237 miljoen jongens en meisjes uit de onzichtbaarheid, geef ze de unieke identiteit waar ze recht op hebben. Geef 237 miljoen kinderen een naam, een nationaliteit en wettelijke identiteit. Maak ze zichtbaar. Dát is mijn nieuwjaarswens!

Koen Van Bockstal is directeur van UNICEF België.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.