Bart De Wever schreef in zijn boek over woke dat het ‘onze cultuur vernietigt’ of ‘het water waarin we ons bevinden vergiftigt’. Maar als je vraagt wat woke precies is, blijft het antwoord meestal uit, schrijft sociaal-econoom Emmanuel O. Iyamu. Wat betekent woke nu echt?

Als we willen dat iedereen in onze Vlaamse samenleving vlot Nederlands spreekt, dan moeten we misschien beginnen met een gunstiger klimaat te creëren om de taal aan te leren, schrijft Merel Overloop in haar eerste blog op MO*.

‘Boetes voor wie thuis niet genoeg Nederlands spreekt? Wat is het volgende?’, vraagt MO*blogster Nela Deleu zich af. ‘Moet ik binnen een paar jaar betalen als mijn kind het verschil niet weet tussen een scherpe hoek en een loodrechte lijn? Omdat wiskunde ook belangrijk is?’

Rafiq heeft rugpijn, pijn aan zijn boven- en onderarmen, aan zijn billen en benen, aan zijn handen en voetzolen. De pijn gaat nooit meer weg. Ze is het gevolg van de stokslagen die hij en zijn beste vriend kregen in een Syrische gevangenis. Maar Rafiq kan het navertellen.

MO*blogger Pablo Fernandez is vrijwilliger bij Vluchtelingenwerk Vlaanderen en ziet hoe het aantal mensen uit Oekraïne zonder Oekraïens paspoort de afgelopen weken toenam aan het Klein Kasteeltje in Brussel. Daarbij blijft één vraag hangen: waarom kan de opvang niet dezelfde zijn voor élke oorlogsvluchteling?

Vijftien jaar werkervaring heeft MO*blogger Staša Pavlović al. Toch duikt taal als potentieel probleem op bij sollicitaties. Ze beheerst het Nederlands nochtans goed genoeg om er boeken in te vertalen. Waarom peilen werkgevers toch eerst naar haar talenkennis, dan pas naar haar competenties?

Een coming-out op het werk is niet gemakkelijk, schrijft Anke De Malsche. Zeker niet wanneer daar heel wat praktische zaken aan te pas komen, zoals papierwerk voor je nieuwe naam of ziektedagen voor je transitie.

Ons land is zo goed als wereldkampioen wat betreft de wettelijke bescherming van mensen met “andere” genderidentiteit of seksuele oriëntatie. En daar mogen we als klein land trots op zijn, schrijft blogger Pablo Alonso.

‘Ik hoor het u al denken: weer iemand die wil beslissen welke woorden wel of niet gebruikt mogen worden’, schrijft Ann Smedts in haar blog. Misschien moeten we onze goedbedoelde opmerkingen toch eens kritisch bekijken. En de inhoud van de discussie ook niet bedelven met discussies over woorden.

Een Spaanse Rode Kruis-medewerkster wordt verwenst, bedreigd en beledigd omdat ze een migrant een troostende knuffel gaf. Zover is het ondertussen gekomen. De verdraagzaamheid tegenover mensen die ellende ontvluchten is tot een dieptepunt gezakt, merkt wereldblogger Pablo Alonso.

Diversiteit op school blijft vaak beperkt tot ‘projectjes’, ondanks heel veel goedbedoelde acties. Het lijkt alsof sommige leerlingen onzichtbaar blijven, schrijft leerkracht en kersvers #WijZijnHier-blogster Ann Smedts. ‘Hoog tijd om daar kritischer mee om te gaan, zodat elke leerling zich gezien voelt.’

Een inclusieve samenleving is een proces van lange adem, met vallen en opstaan, met successen en tegenslagen, maar ze is vooral maakbaar, benadrukt Sara Weemaes, experte jeugdwelzijn, diversiteit en armoede.