Welk voedsel willen we en wat willen we ervoor opgeven? vraagt MO*columniste Virginie Platteau zich af. ‘De wereldbevolking voeden, dat wíl de agro-industrie niet. Overproductie en inadequate distributie zijn inherent aan het systeem waarin winstmarges voorgaan op het voeden van de mensheid.’

Keek u of een van uw kinderen in de jaren '90 ieder weekend naar Beestenbos is boos? 'Wel, dat bos is nog steeds boos', schrijft MO*columnist Jurgen Masure. Een van zijn favoriete tekenfilmseries lijkt vandaag veel politieker getint dan hij als kind goed en wel besefte.

Per dag sterven tweehonderd diersoorten uit. Op de de VN-biodiversiteitsconferentie die op 7 december in Montreal begint, zullen leiders zich over dit razendsnelle verlies aan soorten buigen. Maar zullen ze het aandurven tot in de kern van de crisis door te dringen?, vraagt Tine Hens zich af.

Met “De wereld die we delen” schreef journaliste Tine Hens een essay over onze verbondenheid met schimmels, bacteriën, salamanders, roodborstjes, bomen en over hoe deze planeet een democratie van soorten is en geen tirannie van een soort verdraagt. Dit is een fragment uit het boekje.

Onze vanzelfsprekendheden komen bruusk op de helling te staan door de pandemie die over de wereld raast, merkt MO*columniste Naima Charkaoui. ‘Een evenement, een geboekte vakantie, een etentje met vrienden: we vermelden er steevast een voorbehoud bij, “als het kan doorgaan”.’

Nu het Kinderrechtencommissariaat zijn twintigste verjaardag viert, is het tijd voor een nieuw, onwrikbaar recht: het recht op natuur en op groen.

Dat soorten verdwijnen is doodnormaal. Maar de schaal waarop erg veel diersoorten er op wereldschaal de brui aangeven, is dat niet. Wetenschappelijke alarmkreten klinken almaar luider en ongemakkelijker.  Lijden we aan hardhorigheid, vraagt gedragsecoloog Hans Van Dyck zich af.

Als er, lang na ons, in het diepe van de tijd, ooit eens een gedenksteen voor de mensheid komt, kan die best refereren aan het gen van de waanzin. Dat is het fameuze gen dat ons onderscheidt van de neanderthaler. Het gen dat ons de ene keer een tikkeltje geniaal maakt en de andere keer weerbarstig blind voor verandering, schrijft col ...

Het is zelden verkeerd om de natuur haar gang te laten gaan. Maar moeten we daarom dieren een tragische dood laten sterven omdat wat in de natuur gebeurt nu eenmaal de natuur is - en dus moet gebeuren? Tobias Leenaert is daar niet van overtuigd. ‘Het negeren van de enorme ellende die welzijnsgevoelige dieren ervaren in de natuur, lijkt me de ...

Toen onze voorouders hun eerste kunstzinnige graffitiwerk aan een grot toevertrouwden, stond de landbouw nog niet eens in de steigers. Wouden golden als rijke meeneemrestaurants. Diverse wildfilets dartelden vrij rond, al dan niet vergezeld van mammoetsaus. De overgang van wilde kost naar zorgvuldig telen wordt algemeen erkend als een mijlpaal voor ...