Hoe lang blijft Europa nog de kaart van Israël trekken?, vraagt MO*redacteur Pieter Stockmans zich af. ‘Israël, dat koloniseert, steeds meer mensen doodt, steeds extremistischer wordt, Europees belastinggeld vernietigt. De Israëlische “niet-oplossing” voor Palestina maakt ons allemaal onveiliger.’

De grenspost bij Rafah is momenteel hét brandpunt van de oorlog in Gaza. We vroegen Lorenzo Navone, die al bijna tien jaar onderzoek doet naar de grens tussen Gaza en Egypte, om inzicht te geven in het belang van de grenspost.

De Colombiaanse president Gustavo Petro dreigt ermee om de officiële betrekkingen met Israël op te schorten. ‘Wij steunen geen genocides’, zo klinkt het. Het dreigement komt er na de boze reactie van Israël omdat Petro de Israëlische luchtaanvallen in Gaza bekritiseerde. 

Ze groeide op in een mediageniek maar mislukt vredesproject in Israël en ruilde een baan bij de de Verenigde Naties in voor stand-upcomedy, in het Arabisch én andere talen. Want net in een land waar alles onder hoogspanning staat, hebben mensen ontlading nodig, ziet cabaretière Noam Shuster-Eliassi.

Een aantal Arabische politieke leiders geven hun openlijke steun aan Hamas. Dat versterkt de vrees voor een groot regionaal conflict. Maar hoe sterk zijn de relaties met Hamas echt? En vanwaar die steun, aangezien een aantal Arabische landen recent verzoeningsakkoorden met Israël sloten?

De Europese Commissie gaat de ontwikkelingssamenwerking met Palestina dan toch niet bevriezen. Na kritiek van buitenaf en interne verdeeldheid werd de beslissing van maandag nog diezelfde avond teruggedraaid. Een communicatieblunder met een grote impact, volgens waarnemers.

Na de grootschalige aanval van Hamas verklaarde de EU zich solidair met Israël. Ludo De Brabander van Vrede vzw wijst op de hypocriete houding van de EU. ‘Ik kan me niet herinneren dat de EU ooit zijn solidariteit heeft uitgedrukt met de Palestijnen.’

Veiligheid zal er alleen zijn als er werk gemaakt wordt van een toekomst met échte vrijheid en gerechtigheid voor iedereen, stellen de leden van Een Andere Joodse Stem. ‘De Israëlische doden zijn ook het slachtoffer van een mislukt beleid en de voortdurende onderdrukking van de Palestijnen.’

Op 13 september 1993, toen Yitzhak Rabin en Yasser Arafat elkaar de hand schudden in de tuin van het Witte Huis, leek het onmogelijke binnen handbereik: vrede tussen Israël en de Palestijnen. 30 jaar later lijkt vrede verder weg dan ooit, schrijft Midden-Oostenexpert John Strawson.

Meer dan 200 Palestijnen en bijna 30 Israëli's zijn dit jaar al gedood bij demonstraties, militaire operaties en aanslagen. Daarmee is het dodental van recordjaar 2022 al overtroffen, zei VN-gezant Tor Wennesland in een briefing aan de Veiligheidsraad op maandag.

De recente Israëlische aanval op de vluchtelingenwijk in Jenin is slechts één van de vele voorbeelden van het voortdurende geweld en de onderdrukking in Palestina. Het is een herinnering aan het dringende belang van een duurzame en rechtvaardige oplossing voor het conflict, vindt Sidi El Omari.

Hoe verdedig je als Palestijn je rechten wanneer het Israëlische leger, de politie en de overheid niet aan jouw kant staan? ‘Zorg ervoor dat je alles filmt’, is voor mensenrechtenorganisatie B’Tselem het antwoord.