Luipaarden in de stad...

Eén van de minder opgemerkte verhaaltjes over de voorbije weken – toen Kathmandu, en grote delen van de rest van het land, lamgelegd werden door wilde stakingen en bandhas – was een kort berichtje over een in de stad verdwaalde kat.

Geen gewone kat: de zogenaamde common leopard die een week geleden in onze buurt gevonden werd, was weliswaar fel vermagerd maar nog altijd in topconditie. Het beest kwam er goed vanaf: enkele jaren terug werden verdwaalde luipaarden gewoon afgeknald door de politie, of op nog wredere manieren (stokslagen, steniging, spiezen,…) afgemaakt door de lokale bevolking. Nu werd de zoo gecontacteerd, en een paar uur later lag dit prachtige dier rustig te slapen in een kooi in de zoo van Kathmandu, verdoofd door middel van een tranquilizer gun.

We waren toen in Pokhara, niet in Kathmandu, en we lazen het berichtje dus in de krant. Ik was erg verrast: ik had al wat hertjes gezien tijdens mijn bergfietsritten in het Shivapuri National Park ten noorden van de stad – een tiental km van waar we wonen – maar ik vermoedde niet dat er in het park ook ‘echte’ wilde dieren leefden. Terug in Kathmandu besloot ik wat verder te graven en wat ik vreesde werd bevestigd: dit verhaal is helemaal niet zo uitzonderlijk. De zoo wordt meerdere keren per jaar opgeroepen voor dergelijke verdwaalde dieren, ook al worden ze meestal veel verder van de stad gesignaleerd: in de uit hun voegen groeiende buitenwijken in plaats van binnen de stadsring zelf. Het feit dat er nauwelijks verkeer was tengevolge van de stakingen zorgde er dit keer echter voor dat dit mannetje zich veel verder waagde.

Waarom de dieren hun natuurlijke habitat verlaten? In theorie is het Shivapuri National Park een aangesloten natuurgeheel: ongeveer 20 km lang van west naar oost, en gemiddeld vijf km breed van noord naar zuid. Een jungle-gebied in scherp uitgesneden Himalayan foothills (Shivapuri peak zelf is 2732 m hoog – dus zeg maar bergen in plaats van het diminutieve foothills). Maar dat is niet langer zo: om een of andere totaal ongegrijpelijke reden werd dit aaneengesloten geheel dit jaar in het midden, op het smalste punt, doorgesneden door een nieuwe weg. Die nieuwe weg verbindt twee snel groeiende mini-stadjes met elkaar: Tokha, ten zuiden van het park – één van de nieuwe randsteden van Kathmandu, en Gurunggaun, een groep van settlements ten noorden van het park. Ook in het park zelf zijn er een paar dorpjes, en die groeien al even snel en worden eveneens voorzien van betere wegverbindingen. En met een weg komen er huizen, en met huizen komen er honden, katten, geiten, kippen en zelfs koeien – en die zijn een veel makkelijkere prooi voor een luipaard dan herten.

Het is blijkbaar een wereldwijd fenomeen: de invasie van de stad door wilde dieren – coyotes, vossen, wolven, luipaarden en zelfs olifanten! We leven nu samen met 7 miljard andere mensen op deze planeet, en hier in Nepal vertaalt zich dat dus in steeds minder en minder jungle, en dus minder en minder leefruimte voor onze vrienden van het dierenkoninkrijk.

O ja – voor ik het vergeet: de gevangen genomen luipaard zal jammer genoeg niet terug in het wild uitgezet worden, maar zijn soortgenoten in de zoo vervoegen.