2010: Niets nieuws onder de zon
Samira Bendadi
03 januari 2011
2010 was het jaar van de non-regularisatie en van het non-politiek correct denken. Maar het is ook het jaar waarin vele initiatieven die een positieve dynamiek kunnen brengen, het licht hebben gezien.
2010 is ook het jaar van het failliet van de multiculturele samenleving. Het non-politiek correct denken heeft nog nooit zo welig getierd. De laatste taboes zijn gevallen en linkse rakkers blijven schoppen tegen de “uitwassen” van deze multiculturele samenleving. Maar 2010 is ook het jaar waarin vele initiatieven die een positieve dynamiek kunnen brengen voor diezelfde samenleving, het licht hebben gezien. Het aantal allochtonen die naar de pen grepen is misschien niet groter maar wel zichtbaarder geworden. We zijn in ieder geval gespaard gebleven van clowneske figuren die de discussies naar het ene of het andere kamp trekken; al zijn die personages soms nodig om het een en het ander bespreekbaar te maken.
Als België het niet aankan dan moet Vlaanderen het maar doen. 2010 is ook het jaar van de in werking treding van het MANA, het expertisecentrum voor islamitische culturen in Vlaanderen . De koning had een verduidelijker aangesteld om de onderhandelingen tussen NV-A en de Parti Socialiste een nieuw leven in te blazen. Vlaanderen had al langer een verduidelijker aangesteld … voor islamitische zaken. MANA verzamelt, inventariseert en maakt informatie over de islam en de moslims in Vlaanderen en Nederlandstalig Brussel beschikbaar. MANA is er voor moslims en niet-moslims en belooft kritisch en vernieuwd te zijn.
2010 was ook een zwaar jaar voor de relaties tussen de broeders in de Maghreblanden. De tegenstellingen tussen Marokko en Algerije werden nogmaals blootgelegd naar aanleiding van de ontmanteling van het kamp in Laâyoune in de Westelijke Sahara. Geen einde aan de vijandigheid tussen de twee landen zonder een definitieve oplossing voor het probleem van de Sahara, zo blijkt nog eens.
2010 was ook helaas geen goed jaar voor de democratie in heel wat Arabische landen. In Egypte heeft de oppositie niet kunnen doorbreken. Klachten over corruptie en vervalsing waren weer aan de orde in de laatste parlementsverkiezingen. En in Tunesië mocht president Zine El Abidine Ben Ali (al drieëntwintig jaar aan de macht) de gewonden van de hevige sociale ontrust in de ziekenhuizen bezoeken. De maat is vol. Helaas, niets nieuws onder de zon.