De offshores achter Belroy, het legendarische Benidorm-hotel

‘Wie Belroy zegt, zegt Benidorm. En omgekeerd. Het Belroy-hotel is al jaren een vaste waarde in Benidorm’, klinkt het in de recente zomerbrochure van Jetair. ‘Belgen komen hier graag terug. De kamers zijn ietwat verouderd, maar de sfeer is gezellig en de service gebeurt in het Nederlands! Het centrum ligt op enkele minuten en in de directe omgeving vind je heel wat winkeltjes en terrasjes.’

Het viersterrenhotel Belroy aan de Spaanse Costa Blanca is een populaire stek voor Belgische Benidorm-gangers. De 11,5 miljoen documenten die lekten bij het Panamese advocatenkantoor Mossack Fonseca, en die MO* kon inkijken via het International Consortium of Investigative Journalists (ICIJ), onthullen nu een goed bewaard geheim over het Belroyhotel.

De familie Brackx mag dan niet langer eigenaar zijn van Jetair, de namen zullen nog lang met mekaar verbonden blijven.

Wie Jetair zegt, zegt Brackx. De familie mag dan niet langer eigenaar zijn van Jetair, de namen zullen nog lang met mekaar verbonden blijven. De succesvolle touroperator werd in 1971 opgericht door pater familias en Oostendenaar Gerard Brackx, die ook wel de “ontdekker van Benidorm” wordt genoemd. Brackx startte toen met wekelijkse vluchten richting Benidorm en liet er ook het hotel Belroy bouwen. Daarna volgde een succesverhaal, gekruid met optredens van Bekende Vlamingen in de jaren tachtig, knappe groeicijfers en in 2001 een overname door de Duitse groep TUI AG. Stichter Gerard Brackx overleed in 2011. “Ereburger van Benidorm”, stond op zijn doodsprentje.

Extra laag geheimhouding

Op 2 januari 1996 werd in Panama de offshore Siegel International geregistreerd. De oprichting verliep via Ferrier Lullin in Luxemburg, een bank die later werd overgenomen door UBS. De offshore Siegel International gaf aandelen aan toonder uit. Dat wil zeggen dat degene die de aandelen letterlijk in handen heeft, er ook de eigenaar van is. Omdat aandelen aan toonder op niemands naam geregistreerd staan, bieden ze een extra laag geheimhouding. Maar dankzij de gelekte documenten van advocatenkantoor Mossack Fonseca, dat voor Siegel optrad als officieel contactpunt met de Panamese overheid, weten we nu wie er achter Siegel International schuilging: de familie Brackx.

Via tussenschakels in Spanje, Nederland en Luxemburg bleek het Belroy-hotel grotendeels eigendom te zijn van twee offshores

Delboo Deknudt, een ‘onafhankelijk advocatenkantoor gespecialiseerd in de begeleiding van vermogende particulieren’, nam in 2014 contact op met het kantoor van Mossack Fonseca in Luxemburg. ‘We contacteren u namens onze klanten, de familie Brackx, die een herstructurering plannen waarin het Panamese bedrijf Siegel International Inc betrokken is’, klinkt het in een mail verstuurd op 6 november 2014. Als bijlage zit een organigram dat een verhelderend inzicht geeft in de complexe offshore structuur die jaren daarvoor in mekaar was geknutsteld. Via tussenschakels in Spanje, Nederland en Luxemburg bleek het Belroy-hotel grotendeels eigendom te zijn van twee offshores: Siegel International in Panama en Lumineous Holding NV op het al even exotische Curaçao. Uit het bedrijfsregister van Curaçao blijkt dat Lumineous werd opgericht op 5 juli 1995.

De grensoverschrijdende transfert van de zetel van de bedrijven moet gebeuren op de meest belastingsefficiënte manier.

Naast het organigram staat ook zwart op wit wie op dat moment de aandelen van beide offshores bezaten: Karoline en Bart Brackx, zoon en dochter van wijlen Gerard Brackx.
‘Het is de bedoeling van de familie Brackx om deze huidige structuur zo snel mogelijk te vereenvoudigen’, klinkt het in de mail aan Mossack Fonseca. ‘Daarom overweegt de familie Brackx om de zetel van Siegel International Inc, Lumineous Holding NV en International Real Estate and Tourist Company SA over te brengen van Panama, Curaçao en Luxemburg naar Nederland. Deze grensoverschrijdende transfert van de zetel van de bedrijven moet gebeuren op de meest belastingsefficiënte manier. Ook de nieuwe bedrijfsstructuur tengevolge de transfert moet zo belastingefficiënt als mogelijk zijn, gelet op de fiscale gevolgen van een mogelijke verkoop of donatie van de aandelen van de Spaanse bedrijven (direct of indirect) aan een derde partij of binnen de familie.’

Advocatenkantoor Delboo Deknudt vroeg aan Mossack Fonseca advies om de transfert helemaal rond te krijgen. Daarop volgde een maandenlang heen-en-weer-mailverkeer over juridisch-technische en administratieve zaken. Op 27 oktober 2015 vroeg Delboo Deknudt bijvoorbeeld een ‘kopie van het structuurschema van Siegel International Inc’ op, ondertekend door de directeurs. ‘We zouden het appreciëren om deze documenten zo snel mogelijk te ontvangen.’ Twee uur later kwam het antwoord van Mossack Fonseca binnen: ‘Wat dat structuurschema betreft: dat is er niet, het gaat hier over een offshore! Wij beheren dit bedrijf niet. Wij voorzien gewoon de directeurs.’

‘Laat ons een kat een kat noemen’

‘Slechts enkele jaren geleden zijn Siegel International Inc. en Lumineous Holding NV via een nalatenschap in handen gevallen van respectievelijk Karoline en Bart Brackx’, reageert hun advocaat Guillaume Deknudt van kantoor Delboo Deknudt. ‘Mijn cliënten hebben daarbij in alle openheid gehandeld, en voldoen en hebben voldaan aan alle fiscale verplichtingen. Het was bovendien de vraag van mijn cliënten om deze –niet door hen opgezette– rechtspersonen binnen de Europese Unie te vestigen, wat inmiddels ook effectief gebeurd is.’

Dat bevestigt ook bedrijfsrevisor Willem Van Cauter, die meer dan vijftien jaar op het dossier-Siegel werkte voor de familie Brackx. Hij was in het verleden ook commissaris-revisor van Jetair. ‘Voor alle duidelijkheid: ik ben bedrijfsrevisor in België en Luxemburg. Dat ik jarenlang een volmacht had over Siegel International kadert in mijn Luxemburgse activiteiten, niet mijn Belgische’, zegt Van Cauter. ‘Siegel International is een paar weken geleden een Luxemburgse vennootschap geworden. Ik heb er geen volmacht meer over, voor mij is dat hoofdstuk nu afgesloten. Ook Lumineous Holding is zeer recent overgebracht van Curaçao naar Luxemburg. Beide bedrijven zijn ook geregulariseerd op fiscaal vlak.’

‘Tja, dat is een kwestie van cultuurverschillen tussen het Angelsaxische recht en de Napoleontische code.’

Uit de gelekte documenten van PanamaPapers blijkt dat Siegel International gebruik maakte van stroman-bestuurders, aangeleverd door Mossack Fosneca. Van Cauter: ‘Tja, dat is een kwestie van cultuurverschillen tussen het Angelsaxische recht en de Napoleontische code. In het Angelsaxische recht zijn die zogenaamde nominee directors heel courant.’

Blijft de hamvraag: waarom had de familie Brackx meer dan vijftien jaar lang offshores in Panama en Curaçao? ‘Ik denk dat je dat historisch moet duiden’, zegt Van Cauter. ‘En ja, misschien was de reden wel fiscaal, laat ons een kat een kat noemen. Maar het is altijd een vermogenstransactie geweest. Dat onderscheid wens ik duidelijk te maken. Het is zeker niet zo dat Siegel International en Lumineous dividenden hebben uitgekeerd. Het betrof pure houdstervennootschappen. Er zat vermogen in, en dat vermogen is intussen geregulariseerd. Alle Belgen die te gast waren in het Belroy-hotel hebben een mooie vakantie gehad. En uiteindelijk is alles goedgekomen want de aandelen van het complex zitten nu in een volledig geregulariseerde vennootschap in Luxemburg.’