De onzichtbare vijand

Analyse

De onzichtbare vijand

De onzichtbare vijand
De onzichtbare vijand

De grote kracht van elke duikboot is zijn stealth, zijn heimelijkheid. ‘Als een onderzeeër niet gevonden wil worden, ga je die niet vinden’, zegt commandant Gillis, die jarenlange ervaring heeft met anti-onderzeeboot-oorlogsvoering. ‘Je hebt een quasi onzichtbare vijand, die zich pas zal vrijgeven op het moment dat hij dat kiest.’

Om in zee voorwerpen te lokaliseren, wordt sonar gebruikt, een soort onderwater-radar. Zo’n sonar kan geluidssignalen opvangen die door een voorwerp weerkaatst worden; op die manier verraden ze de positie van het voorwerp. Gillis: ‘Maar de watermassa is niet homogeen. Afhankelijk van de temperatuur en het zoutgehalte van het water, worden geluidsgolven minder of meer afgebogen. Daardoor ontstaan lagen onder water waarin onderzeeërs niet detecteerbaar zijn.’

Zeventig procent van de aardbol is bedekt met water. Op een kleine strook na is heel die watermassa toegankelijk voor onderzeeërs. Ze hebben dus bewegingsvrijheid op bijna zeventig procent van de wereld.

Het belang van onderzeeboten wordt ook duidelijk als je weet dat negentig procent van de wereldhandel, van grondstof tot afgewerkt product, vroeg of laat over zee passeert.

Nederland onder water

België heeft nooit onderzeeërs gehad, Nederland wel. De Nederlandse marine telt vier onderzeeërs, die onder meer worden ontplooid in de Cariben.

Nadat Venezolaans president Hugo Chavez in 2007 de Nederlandse Antillen claimde, zette Nederland tijdens een militaire oefening in het gebied onderzeeërs in.

Ook in de strijd tegen drugstrafiek in de regio spelen Nederlandse onderzeeërs een rol. Gezien de Nederlandse onderzeeërs goed kunnen opereren in ondiepe wateren, zouden ze volgens sommige waarnemers ook een ideale inlichtingenopdracht kunnen vervullen bij een mogelijke aanval op Iran.