Moestuinen op het dak, in Antwerpen zag het bedrijf Greenmarx daar wel wat in. Greenmarx ontleent zijn naam aan zijn zaakvoerder – Pieter Marx- maar staat ook voor het uitzetten van groene merktekens.
Het bedrijf richt zich op projecten die met duurzaamheid te maken hebben – people, planet, profit- en startte in 2008 met het thema energie. Dit voorjaar bracht Greenmarx de moestuinbox op de markt, een concept dat via Aveve en andere distributiekanalen wordt verdeeld. De box zelf bestaat uit een houten bak van thermisch behandeld dennenhout, een vierkante meter groot, en gevuld met biologische teelaarde in worteldoek. Pieter Marx: ‘Die moestuinbox was onze eerste stap in de voedingsketen, speciaal gericht op de doorsnee consument. Wij focussen niet op de tien procent overtuigden die de weg naar de bio-winkel al kennen. Ook niet op de tien procent die met hun 4x4 over de snelweg racen- die trekken hun plan wel- maar op de 80 procent die denken dat moestuinieren niet voor hen is. Wij willen hen laten zien dat het óók iets voor hen is.’ En om dat een extra stimulans te geven, startte Greenmarx ook een samenwerking met VRT voor een programmering van de zogenaamde Radio2-moestuinbox.
In zo’n box kan je, behalve bloemkool, broccoli, tomaten, erwtjes, warmoes of kruiden, wel zes keer per jaar verse sla planten, waardoor je een groot deel van het jaar rondkomt. Maar de voordelen van zo’n box reiken verder dan de economische benefits. ‘Door met het voedsel bezig te zijn, krijgen kinderen opnieuw een voorstelling van hoe een tomatenplant eruit ziet en hoe sla groeit. En, je hoeft geen hele krop te kopen, die bovendien in plastic is verpakt en waarvan je de helft moet weggooien omdat die de volgende dag niet meer deugt.’ Zo’n moestuinbox helpt dus zowel de fysieke afstand die ons voedsel aflegt te beperken, als de mentale afstand, de vervreemding die er gegroeid is tussen de consument en zijn voeding. Al stelt Marx wel dat hij met die argumentatie nooit naar de consument zou gaan. ‘Mensen kopen zo’n box niet omdat “ze vervreemdt zijn van hun voeding” en zelfs niet “om de voedselkilometers te beperken”. Ze kopen die omdat ze van verse en kwaliteitsvolle voeding houden en omdat het lekker en prettig is.’
En zal dit ooit zo’n vaart nemen dat de supermarkten de trend gaan voelen in hun omzet? Marx: ‘We moeten hen inschakelen, zodat zij de oogst van de tuinen ook een plaats geven in hun aanbod, het is ook voor hen een opportuniteit.’
Marx werkt intussen ook grootschaliger en startte “Stadsvers”. Op een kantoorgebouw met een dakoppervlak van 2000 m² aan de IJzerlaan in Antwerpen, legde Greenmarx dit voorjaar een dakmoestuin aan die onderhouden wordt door de bewoners van het gebouw, de mensen van de vzw Noösfeer. De opbrengst wordt gedeeld door Greenmarx en de bewoners. De trend groeit, stelt Pieter Marx tevreden vast. ‘Ook de serieuze economie neemt nu contact. Vanmorgen belde een Brussels winkelcomplex dat in de pipeline zit, met de vraag of we op hun dak iets zouden kunnen installeren. Dat is voor over twee, drie jaar. Eigenlijk zou elk plat dak in de stad eetbaar moeten gemaakt worden. Ik ben ervan overtuigd dat dit zal gebeuren.
Meer info: www.greenmarx.be - www.moestuinbox.be