Arnoud Raskin en de uitschuifschool
Rut Reynaerts
01 september 2000
Arnoud Raskin begon zijn loopbaan als student industriële productontwikkeling, maar een microgolfoven uitvinden die nog twee seconden sneller is, kon hem niet boeien. Een diareportage over straatkinderen in Colombia motiveerde hem om iets te ontwikkelen voor die kinderen. Hij studeerde af op een prototype van een mobiel schooltje voor straatkinderen. Na nog vier jaar sleutelen, is hij nu klaar om met een vierkoppig team de baan op te gaan om de straatschool uit te testen.
Men schat het aantal straatkinderen in Latijns-Amerika op zo’n dertig à veertig miljoen. Ze leven van bedelen en stelen en proberen die ellende het hoofd te bieden met het snuiven van lijm. Een situatie waar je als enkeling niets tegen kunt beginnen, dat weet Arnoud ook wel. Toch gelooft hij dat deze kinderen hun eigenwaarde kunnen terugvinden door scholing en basiseducatie. Zijn eerste uitstap naar Latijns-Amerika was een waardevolle leerschool: ‘Heel veel mensen doen hun best om vorming te geven aan straatkinderen, maar ze hebben zelf vaak geen opleiding en kunnen moeilijk goed werk leveren in dergelijke omstandigheden. Ik werd als straathoekwerker de baan opgestuurd met een rugzak vol schoolboeken. Die waren natuurlijk dadelijk gestolen. De kinderen willen bovendien op straat blijven leven en weigeren zich aan één plek te binden. Daardoor ontmoeten ze voortdurend nieuwe mensen en andere vormingsmethodes. Vanuit die vaststellingen ontstond het idee om één degelijke, mobiele straatschool te ontwerpen die door verschillende organisaties gebruikt kan worden. Zo kun je met relatief weinig investeringen meer structuur geven aan het straatgebeuren en veel meer kinderen bereiken.’
Na zijn studies bleef Arnoud verder werken aan zijn prototype, zocht sponsoring en kreeg ondersteuning van jonge mensen uit andere disciplines. Deze maand vertrekt hij met pedagoog Bart Ketelslegers, antropologe Erika op de Beeck en taalkundige Ellie Mineur naar Latijns-Amerika om het schooltje uit te testen en een databank aan te leggen van geïnteresseerde partners.
De straatschool is een compacte doos op wielen. In die doos zitten uitschuifbare borden vol didactisch materiaal waarmee twintig kinderen tegelijkertijd zelfstandig bezig kunnen zijn. Bovendien is er een poppenkast die de kinderen de mogelijkheid biedt om via rollenspel hun emoties en problemen uit te spreken. Arnoud Raskin is trots op zijn ontwerp en hoopt dat zijn mobiele straatschool op grote schaal gebruikt gaat worden. Het project wordt goed onthaald in de pers en ook bij ngo’s kan het concept op bijval rekenen. Arnoud gaat ook sponsors in de bedrijfswereld zoeken: ‘Er is geld, je moet het alleen halen waar het zit en het dan goed gebruiken. Grote ondernemingen die het land kapotmaken, spreek ik niet aan. Maar er zijn veel bedrijven met propere handen die warm te maken zijn voor de zaak.’
Arnoud is het gewoon dat men hem als een rare vogel bekijkt. Zekerheid biedt het project niet en al die vrijwillige inzet is ook niet vanzelfsprekend. ‘Ach, ik wil gewoon niet vastroesten achter een computer. Voor de rest wordt dit soort werk nogal vlug geromantiseerd. Er zijn vele mooie momenten maar het is vaak moeilijk. Toch geloof ik er in. Indien ik een klassiek carrièrespoor zou volgen, dan zou ik mezelf voor de gek houden.’
Meer informatie over het mobiele straatschooltje vind je op de hun website. Voor vragen over sponsoring: Arnoud Raskin, 089.41 35 45