ACV
“‘Commissie van de Normen: een round-up’
Het werk in de Commissie van de Naleving van de Normen zit er op voor dit jaar. Op een week tijd passeerden 25 landen de revue. Er hadden veel meer landen moeten besproken worden. Want de lijst van inbreuken op geratificeerde conventies is natuurlijk veel langer. Maar de huisregel van de IAO-Conferentie bepaalt dat men zich elk jaar beperkt tot 25 gevallen.
Dat maakt het voor overtuigde syndicalisten zeer moeilijk. Want wie selecteer je en wie laat je (althans voor dit jaar) even opzij liggen? Steeds een zeer moeilijke discussie.
We hadden graag Egypte besproken omwille van de beperking van de vakbondsvrijheid. Hopelijk zet de nieuwe minister zijn woorden en beloften om in daden.
Ook Nederland viel in de eindfase van de lijst. Hun wetgeving vertoont schromelijke tekorten inzake de uitkeringen bij arbeidsongeschiktheid.
En we hadden het ook graag gehad over Iran, Venezuela, Colombia, Japan en ja, zelfs de Verenigde Staten. De aanval van de Gouverneur van Wisconsin op de syndicale rechten is ongezien in een westerse democratie. Om zijn staatsbudget in evenwicht te krijgen schrapt hij naar believen in openbare dienstverlening, in de lonen van ambtenaren en verbiedt hij ze zelfs om te onderhandelen.
Maar de discussies over de shortlist van 25 landen verliep zeer correct. Op uitzondering van RDC Congo waren telkens de regeringen aanwezig. De besprekingen verliepen hoffelijk maar zeer openhartig. Waarheden werden niet geschuwd, zelfs niet als ze hard klonken. Dat zullen de regeringen van Myanmar (Birma), Guatemala, Swaziland, Pakistan, … opnieuw duidelijk geweten hebben. Eén land viel zwaar uit de toon. De regeringsvertegenwoordiger van Fidji bestond het om enkele vakbondsmensen zwaar te schofferen. Hij mocht het nadien horen van zowel werkgevers als werknemers dat dit absoluut niet door de beugel kan.
Er werden 5 ‘speciale paragrafen’ uitgedeeld. Dit is vakjargon voor zware reprimandes die maken dat deze landen (Guatemala, Oezbekistan, RDC Congo, Myanmar en Swaziland) volgend jaar gegarandeerd van een plaats verzekerd zijn in de lijst van 25.
En 3 landen krijgen een bijzondere IAO-missie opgelegd. Zo een missie dient om de toestand ter plaats te onderzoeken en om de sociale dialoog te bevorderen.
Twaalf landen kregen een technische bijstand door de IAO ‘aangeboden’ zodat regeringen zich in regel kunnen stellen met de IAO-Conventies.
Workers’ spokesman “Luke” Cortebeeck (en daarmee ook het volledige ACV-team) werd uitvoerig bedankt voor het geleverd werk. En omdat Luc na 12 jaar de ‘Normencommissie’ verlaat voor een andere -nog zwaardere- opdracht, namelijk het voorzitterschap van alle werknemers op de komende drie IAO-Conferenties, kreeg hij zowaar een staande ovatie. Van werkgevers, regeringen en werknemers. Met dat kippenvelmoment werd de zitting van 2011 afgesloten. Een mooi symbool voor het feit dat sociale dialoog, zelfs over moeilijke en schrijnende gevallen, nog steeds absoluut de moeite loont.