Klimaat nog lang niet gered

Sara Van Dyck

13 december 2010
Blog

Brieven aan Joke

Klimaat nog lang niet gered

Beste Joke, Je trip naar Cancun is achter de rug. Goed nieuws, het vertrouwen in de klimaatonderhandelingen onder de vleugels van de Verenigde Naties is hersteld. De weg naar een klimaatakkoord in Zuid-Afrika is ingeslagen, maar er zijn nauwelijks harde afspraken. De weg naar Zuid-Afrika is hobbelig, bochtig, met veel kuilen en, zoals al bleek in Cancun: het risico op spookrijders valt niet te onderschatten. Het klimaat is nog lang niet gered.

Europa zal uiteindelijk op een positieve manier in het Mexicaanse geheugen gegrift staan. De rol van bruggenbouwer met ontwikkelingslanden – die na Kopenhagen volledig aan diggelen lag — werd terug opgenomen. Europa heeft ook een goede rol gespeeld in een aantal cruciale dossiers, dat mag gezegd Joke. Als Europees voorzitter heb je er uiteindelijk mee voor gezorgd dat het Kyoto-protocol niet dood is verklaard. Een goede job. Al is helaas nog lang niet beslist of er ook effectief een verlenging van het Kyoto-protocol komt. Die beslissing is uitgesteld tot volgend jaar.

Cancun betekende vooral een doorbraak op vlak van de principes. Om de klimaatopwarming onder de 2 graden te houden moeten de emissies in de industriële wereld met 25 tot 40 % omlaag. Maar de emissiereductiedoelstellingen die vandaag voorliggen, schieten drastisch te kort om die 2-gradengrens te respecteren. Deze ‘gigaton gap’ wordt uiteindelijk (en gelukkig) erkend in het akkoord. Volgende vraag: hoe gaan we dat gat dichtrijden? Alvast niet met de schamele 20 procent reductie tegen 2020, die Europa zichzelf voorhoudt. De daad bij het woord voegen, Joke, dat is wat politiek geloofwaardig maakt.

In sommige dossiers viel de rol van Europa in Cancun wat mager uit. In politiek gevoelige dossiers, zoals het probleem van hete lucht, en afspraken over de rapportering van emissies van verandering in landgebruik, hield Europa zich op de vlakte. Ondanks het Europees pleidooi voor een goede milieu-integriteit van de gemaakte afspraken, kon ze dit in deze dossiers –als puntje bij paaltje kwam- niet in de praktijk vertalen. Ook daar ligt voor de Europese Unie nog heel wat huiswerk op de plank.

Een ronduit nefaste bijdrage vervulde Europa in het debat over ondergrondse CO2-opslag (Carbon Capture and Storage of CCS). Europa pleitte mee voor het erkennen van CCS als CDM mechanisme. Die erkenning is een zeer nefaste uitkomst van Cancun. Ondergrondse CO2-opslag is een technologie die ongelooflijk duur is en waarbij het risico op CO2-lekken reëel is. Door deze technologie onder het CDM mechanisme toe te laten, wordt heel dit mechanisme (nog meer) op de helling gezet.

Joke, jouw voorzitterschap zit er nu ook bijna op. Volgend jaar mag je weer gewoon mee aan tafel schuiven als één van de onderhandelende lidstaten binnen Europa. Je krijgt nu de keuze: terug rustig op de achterbank gaan zitten en de anderen het werk laten doen, of je plaats mee aan het stuur opeisen en voluit voor een sterk klimaatakkoord gaan, te beginnen met het optrekken van de Europese emissiereductiedoelstellingen van 20 naar 30 %. Tot nu toe was Vlaanderen daarin bijzonder stil. Maar met stilte zullen we er niet geraken …

En nu we het toch over Vlaanderen hebben, wordt het nu niet echt de hoogste tijd om werk te maken van een ambitieus klimaatbeleid? We gaan daarvoor toch niet wachten tot volgend jaar, wanneer er in Zuid-Afrika hopelijk een globaal, eerlijk en bindend klimaatakkoord wordt bezegeld. De weg naar de toekomst plaveien we best vanaf vandaag, kwestie van klaar te staan als het zo ver is, niet?

Dus, Joke, op naar de al lang aangekondigde Vlaamse Klimaatconferentie. Zet ons maar allemaal rond de tafel: bedrijven, overheden, middenveld,… Dan kunnen we de grondslag leggen voor het volgende Vlaamse klimaatbeleidsplan.

Cancun ís een lichtpuntje, maar het klimaat is nog lang niet gered. En nee, er is nog steeds geen planeet B. Verder uitstellen is dan ook niet aan de orde.

Ik reken ook hier op je Joke,

Sara