“‘Open brief aan minister Steven Vanackere: wanneer wordt de cirkel van straffeloosheid doorbroken?’
Geachte Minister Vanackere, als Amnesty-activist voer ik al bijna 6 jaar actie voor gerechtigheid in het Midden-Oosten en klaag ik met volle overtuiging mensenrechtenschendingen aan door Israëli’s en Palestijnen. Telkens opnieuw moeten wij mensenrechtenactivisten vaststellen dat nieuwe misdaden gepleegd worden, nieuwe onschuldige mensen worden gedood doordat Israël blijft genieten van straffeloosheid. Hét ideale recept voor een cirkel van geweld, leed en een verder afglijden weg van een duurzame oplossing.
Geachte Minister Vanackere,
als Amnesty-activist voer ik al bijna 6 jaar actie voor gerechtigheid in het Midden-Oosten en klaag ik met volle overtuiging mensenrechtenschendingen aan door Israëli’s en Palestijnen. Telkens opnieuw moeten wij mensenrechtenactivisten vaststellen dat nieuwe misdaden gepleegd worden, nieuwe onschuldige mensen worden gedood doordat Israël blijft genieten van straffeloosheid. Hét ideale recept voor een cirkel van geweld, leed en een verder afglijden weg van een duurzame oplossing.
Ik voel mij daar als lid van wat wel eens de internationale gemeenschap wordt genoemd, mee verantwoordelijk voor.
Doordat mijn politieke vertegenwoordigers (de politici waar ik mijn stem op uitbreng!) op het internationale toneel het hebben laten gebeuren dat misdadigers wegkomen met moord, plegen deze misdadigers telkens opnieuw zonder terughoudendheid ongestraft dezelfde misdaden, sterven telkens opnieuw onschuldige mensen.
Hoeveel onschuldige mensen moeten nog zinloos sterven, hoeveel mensenleed moet er nog worden aangericht voor ook u zal inzien dat alleen krachtige actie een verschil zal maken: het klinkt bijna als een droom of een utopie, maar mogen wij burgers, bezorgd om rechtvaardigheid en gerechtigheid, hopen dat Israëlische officiers en generaals en soldaten hiervoor gestraft worden door een internationale rechtbank?
Steeds meer spreken de Vlaamse opiniemakers zich sterker uit. Dat doet hopelijk de druk vanuit de publieke opinie op de politiek toenemen. Het signaal is krachtig deze keer. U las ongetwijfeld de columns van Yves Desmet (De Morgen) en Bart Beirlant (De Standaard): een krachtige oproep tot een internationaal onderzoek naar de dodelijke Israëlische aanval op het hulpkonvooi en gerechtigheid. Eindelijk spreken deze opiniemakers zich sterk uit. Hopelijk voelen àlle Belgische politici zich aangesproken.
Een steeds groter deel van de publieke opinie heeft er genoeg van, wil dit niet meer zien gebeuren. De hele Belgische politieke klasse is mee verantwoordelijk. Ik voel me als burger ook mee verantwoordelijk. De Morgen en De Standaard, niet de minste in het Vlaamse media-establishment, spreken eindelijk duidelijk taal: zij eisen van politici eindelijk de cirkel van Israëlische straffeloosheid te doorbreken die uiteindelijk tot deze zoveelste misdaad heeft geleid. Zij hopen dat het deze keer anders zal zijn: “Als het onderzoek van de VN tot de vaststelling zou komen dat het Israëlische leger voorbarig buitensporig geweld heeft gebruikt, zou dat niemand verbazen. En dan moeten daar dit keer ook gevolgen aan verbonden worden.”
Ik verwacht van u een duidelijk antwoord op deze duidelijke vragen. Ik heb zoals zoveel anderen genoeg van het zien sterven van onschuldige mensen, iets dat me in het hart raakt. Ik heb er ook genoeg van, dat in dit conflict, dat al zo lang aansleept, telkens opnieuw dezelfde fouten worden gemaakt. Ik hoop dat u er na dit incident samen met mij diep van overtuigd bent dat enkel gerechtigheid en een juridisch afgedwongen respect voor de mensenrechten en het internationaal recht door Israël en de Palestijnen, een einde kan maken aan de cirkel van straffeloosheid die ons verder en verder wegduwt van de oplossing waar we allemaal naar zouden moeten streven.
En als u dat inzicht diep koestert en daar ook moedig naar handelt, dan hoop ik dat u aanblijft als minister van Buitenlandse Zaken in de volgende Belgische regering.
Met de meeste hoogachting,
een bezorgde burger en overtuigd mensenrechtenactivist
Dit artikel schreef ik voor Amnesty International Vlaanderen.