“‘Sneeuw in Colorado’
Antonio Guerrero | Cuban Five
11 mei 2009
Beste vrienden, welbedankt voor jullie vele brieven die ons solidariteit en goede moed bezorgen. De lente is aangebroken in Colorado. Ik kreeg het bezoek van mijn zus en mijn oudste zoon. Ze brachten me de warmte van mijn familie, vrienden en van heel ons volk. In de winter heeft het hier weinig gesneeuwd. Maar eind maart overviel een fikse sneeuwbui ons, en niet in het minst mijn bezoekers. Maar dat kon niet voorkomen dat we heel gelukkige momenten doorbrachten. Eindelijk kon eens een familiebezoek doorgaan zonder complicaties.
Sinds april vorig jaar, toen een zwaar incident gebeurde in deze gevangenis, zijn we opgeloten in onze cel of in onze verblijfsruimtes. Pas sinds maart laten ze ons één keer in de week voor een uurtje recreatie op de binnenplaats.
Het lijkt niet meer op het ‘normale’ leven van vroeger hier. De directie probeert zware problemen te voorkomen door de bewegingen van de gevangenen te beperken. Nochtans zal dat niet kunnen voorkomen dat er nog gewelddaden gebeuren.
En daarna worden we weer met zijn allen in isolement gezet, ondanks het feit dat slechts enkelen het geweld veroorzaken. Spijtig genoeg is het vrijwel onmogelijk om dit geweld volledig te vermijden. Het heeft zijn wortels in de diepe problemen van deze maatschappij, zoals het racisme, de bendes, de drugs en illegale kansspelen. Ze ontstaan en verspreiden zich in de straten van de grootsteden van dit land.
De gevangenisbevolking, die we zouden kunnen zien als een microcosmos van deze kapitalistische maatschappij, blijft maar aangroeien terwijl de probelemen niet opgelost geraken. De Verenigde Staten, het zogenaamde ‘droomland’ heeft vandaag de grootste gevangenisbevolking ter wereld.
Onze vraag voor herziening van ons proces voor het Hoogste Gerechtshof komt normaal ten laatste in juli voor. Dan zullen we weten of onze zaak aanvaard wordt of niet. Ik denk dat onze vraag tot herziening moeilijk afgewezen kan worden als je weet dat ze ondersteund wordt door buitengewone ‘amicus’brieven van vele personaliteiten en instellingen wereldwijd.
In naam van de vijf herhaal ik jullie dat we de moed niet verliezen, integendeel. Naarmate de solidariteit groeit, groeit ons doorzettingsvermogen, ons optimisme en versterkt zich onze waardigheid.
Een stevige omhelzing
Venceremos!
Antonio
More than words
Dignity is more than a banner
not squawking
her self is her manner.
Dignity, a seed
which one sows
so that she grows
a white dove
that rare kind of special love.
Dignity stands in justice
where she is found
each time you fall
and make a rebound.
Dignity is realized
you must always defend her
against Goliath
a wave your action does offer
with all your faults and all of your worth.
Dignity comes easily to the poor man
but not so for the rich
you, who ‘break bread’ before taking your piece
never to associate yourself with an
injustice
make no claim on love.
Dignity has a well defined contour:
to live without fear of what others may sigh
to proclaim in defiance
to what is a lie.
Dignity is complete independence
a movement toward peace.
Dignity declines ownership
never let her become divided
‘like a sponge: though squeezed upon
maintains until death
the power of its full breath’
Antonio Guerrero R.