Syrische vluchtelingen niet welkom in Libanon
Zak Brophy
16 januari 2013
In een vluchtelingenkamp in het noorden van Libanon moeten Syrische vluchtelingen in erbarmelijke omstandigheden overleven. De plaatselijke bevolking is de vluchtelingen ook liever kwijt dan rijk.
Zuhur al-Khalaf is acht maanden zwanger en woont in het noorden van Libanon met haar man en vijf kinderen. Sinds ze met haar gezin wegvluchtte van de bombardementen die hun huis in het Syrische Homs vorig jaar in puin legden, bestaat hun verblijfplaats uit ‘muren’ van doek en een kartonnen dak.
Enkele zware stormen van de afgelopen week hebben alles doorweekt en twee van de kinderen liggen ziek en ineengedoken onder dekens naast hun moeder. Ze hebben koorts en lijden aan luchtweginfecties. Vochtig brood ligt bij de deur te drogen op vellen krantenpapier.
Tent
“We verhuisden van plek naar plek en kwamen drie maanden geleden in Libanon terecht”, vertelt al-Khalaf. De tent van de familie staat in een geïmproviseerd vluchtelingenkamp van ongeveer 200 mensen aan de rand van de noordelijke stad Tripoli.
Zware stormen met overstromingen en hevige sneeuwval maakten de situatie van deze vluchtelingen nog hachelijker.
Ze huren tenten van een plaatselijke boer voor 70 dollar (52 euro) per maand en werken als arbeider of knecht. Dat levert mannen zo’n 10 dollar (7,5 euro) en vrouwen 7 dollar (5 euro) per dag op. Maar de meeste vluchtelingen vinden helemaal geen werk.
“Het leven is hier misschien beter dan in Syrië, maar in werkelijkheid is het nog altijd erg slecht voor ons. Er is geen weinig werk en we krijgen geen ondersteuning”, zegt een van de vluchtelingen.
Volgens cijfers van de VN zijn iets minder dan 200.000 Syriërs naar Libanon gevlucht sinds het uitbreken van het geweld in hun thuisland bijna twee jaar geleden.
Veel van hen hebben zich nog niet geregistreerd bij een VN-agentschap en kunnen daarom geen beroep doen op ondersteuning. “Wij zijn onze papieren kwijtgeraakt toen ons huis werd verwoest en kunnen niet bewijzen wie we zijn”, vertelt een man in het kamp.
Enkele andere vluchtelingen kiezen ervoor om zich niet in te schrijven uit angst voor controle. Paranoia over de aanwezigheid van de Syrische inlichtingendienst is hier veelvoorkomend. “Ik zou liever anoniem leven”, zegt Abu Nidal, een vluchteling uit het landelijke Idlib. “Wat als ik terug wil naar Syrië? “
Scheer je weg
Libanese functionarissen hebben op een buitengewone zitting van de Arabische Liga in Caïro afgelopen zondag een oproep gedaan aan de Arabische staten voor financiële steun voor de opvang van Syrische vluchtelingen.
De regering kondigde onlangs een hulpplan aan dat jaarlijks een budget van 180 miljoen dollar vereist. Maar Libanon verzandt zelf in een politieke impasse over de precaire financiële situatie van het land en de verdeeldheid die het Syrische conflict met zich meebrengt belemmert de inspanningen om de vluchtelingen daadwerkelijk te helpen.
Bij het verlaten van het kamp vertellen twee jonge mannen hoe hun dagelijks bestaan is teruggebracht tot bedelen. “Ik ben geslagen”, zegt een van hen. “De mensen jagen ons weg en zeggen: je bent Syriër, je bent een zigeuner, scheer je weg en ga terug naar huis.”