Três Corações-Drie Harten

Blog

Over een drievoudig trouwen

Três Corações-Drie Harten

Três Corações-Drie Harten
Três Corações-Drie Harten

Tijdens zijn lange rit naar het Braziliaanse VEGFest vraagt MO*Blogger Luk Vankrunkelsven zich bij een heerlijk kopje koffie af of ‘trouwen’ het alleenrecht is van het huwelijk? Of trouwen veel ruimer kan zijn? In hoeverre wordt hijzelf getrouwd bijvoorbeeld door de vernietiging van ecosystemen?

Ik moet vandaag spreken voor het VEGfest van de Braziliaanse vegetariërs. Er geraken is een hele onderneming. Ik rijd met de taxi tot het metrostation Butantã, daar neem ik de metro tot Luz (Licht), een andere metro tot het busstation Tietê.

Uiteindelijk spring ik op een bus voor een rit van drie uren naar Campos do Jordão (Grassteppen van de Jordaan), een voormalige Duitse kolonie. Dat is nog te zien aan de vele huizen met houtvakwerk en aan de nogal wat rijkelijke huizen. Je waant je in Beieren en niet zozeer aan de Jordaan. Het is me trouwens een mysterie waarom de eerste migranten het bijbelse beeld van de Jordaan gebruikten voor een stad hoog in de bergen van de Mata Atlântica.

Menage à trois?

Omdat ik het verloop van de reis met taxi en metro niet goed kon inschatten, heb ik een uurtje over om in Rodoviária Tietê rustig te ontbijten. De koffiebar, waar ik nog ooit terecht kon, is intussen van naam veranderd, nu prijkt er namelijk het mysterieuze logo Três Corações (Drie harten, nvdj). Het blijkt een stad te zijn in en een koffiemerk van de deelstaat Minas Gerais.

‘Bij deze drie harten denk ik niet meteen aan een triootje, maar aan een ‘Drievoudig trouwen’

Bij deze drie harten denk ik niet meteen aan een triootje, maar aan een ‘Drievoudig trouwen.’ Het gaat om de visie van Herman Verbeek zaliger over trouwen. Ik herken er me al jaren in. Het was dan ook het laatste weekend dat ik anno 1992 als medeverantwoordelijke van het bezinningscentrum in de abdij van Averbode gaf.

Vorige week, tijdens de huwelijksviering van Wervelaar Herman Wauters en Siska Blondé, eindigde de voorganger zijn toespraak met deze gedachte. Vervolgens gaf hij een wandelstok met een uilenkop. Om in wijsheid de drie vormen van trouwen in balans te houden.

Drievoudig trouwen?

Ja, eerst en vooral trouwen met jezelf, vervolgens trouwen met de velen en als derde trouwen eventueel met een iemand. En in die volgorde. ‘Trouwen’ wordt meestal verengd tot knus trouwen met zijn tweetjes, gaandeweg meestal in gezinsverband met kinderen.

Dat is prima natuurlijk, maar het eerste trouwen wordt dikwijls vergeten of komt nogal eens in de verdrukking. Het tweede trouwen, het trouwen (lees: getrouwd worden) met de velen, de maatschappij, wordt dikwijls overgeslagen.

Als we bovenstaande volgorde aanhouden, kunnen immers ook alleenstaanden zeer getrouwd zijn. De zovelen die vergeten zijn, kunnen je trouwen. De vergetenen, de opgeofferden van de geschiedenis en die van anno 2017, ze trouwen ons of ze kunnen ons trouwen, als we er ons voor openstellen. De vernietigde ecosystemen in het verleden en die in onze dagen kunnen je raken, trouwen.

‘Eerst en vooral trouw je met jezelf, vervolgens met de velen en als derde trouw je eventueel met een iemand. En in die volgorde’

Neem nu de Braziliaanse streek Cerrado: de laatste twee jaar werd een oppervlakte zo groot als België vernietigd. De Cerrado trouwt mij, vordert me op en blijkbaar velen met mij. Zo bleek vandaag weer op het congres van de vegetariërs.

Het enthousiasme voor onze Cerradofilm was groot en we hebben veel boeken verkocht en verschillende mensen hebben zich aangeboden om zelf aan de slag te gaan.

Het is leuk ook om als schrijver onverwachts retorno (oftewel feedback) te krijgen. Een vrouw sprak me tijdens het excellente middagmaal aan. ‘Jij sprak vijf jaar geleden de vegetariërs van Brasília toe. Het raakte me en ik kocht een boek. Vervolgens heb ik enkele van je teksten met mijn studenten doorgenomen. Het inspireerde hen.’

Dat zijn zeldzame momenten. Een schrijver schrijft dikwijls in een zwart gat. Alleen, maar getrouwd met velen. Dikwijls onzichtbaar, niet te voelen.

Selfie: trouwen met jezelf?

Ik loop door de rodoviária. Bijna iedereen is bezig met haar of zijn smartphone. Velen hebben er twee bij! Ik zie een koppeltje een selfie nemen op het moment dat ik op een TV-scherm het bericht zie opflitsen over een jongen die boven in een boom een selfie nam. Vervolgens viel hij uit de boom. Dood. Dag selfie!

‘Dreigt de hele cultuur van smartphonegebruik, selfies, facebook, instagram, noem maar op, geen nieuwe vorm van narcisme te worden?’

Is dit het trouwen met jezelf dat we bedoelen? Dreigt de hele cultuur van smartphonegebruik, selfies, facetimen, facebook, twitter, instagram, noem maar op, geen nieuwe vorm van narcisme te worden?

Uiteindelijk dreig je niet alleen in je eigen spiegelbeeld te vallen, maar ook uit een boom. Trouwen met de dood in plaats van met het leven.

Ik drink mijn kop koffie en lees een muurtekst in de bar. ‘Tomar café pode turbinar sua memória. Isso porque a cafeina melhora suas habilidades de reconhecer itens que você já viu antes. (Koffie drinken kan je geheugen een boost geven, omdat cafeïne je vermogen om zaken te herkennen, die je voordien al zag, verbetert).

Laat de koffie mij trouwen met de vergetenen. Laat de vergetenen, de verdrukten, de geofferden ons trouwen.