Tussen beach boys en Aboriginals: migreren naar Australië

Blog

Tussen beach boys en Aboriginals: migreren naar Australië

Tussen beach boys en Aboriginals: migreren naar Australië
Tussen beach boys en Aboriginals: migreren naar Australië

Hoe is het om in een stad te wonen, die zijn groei tot wereldstad te danken heeft aan migratie? Ik kwam naar Sydney in 2008 als toerist om mijn zus te bezoeken en ben hier na 2,5 jaar nog steeds. Mijn beeld van Australië van vóór ik Europa verliet: een 'laid-back' mentaliteit, bbq'en, stranden, natuur, bizarre dieren en veel zon. Hoe langer ik in Sydney woon, hoe meer ik niet alleen besef hoe dicht Australië bij Azië ligt, maar ook hoe beperkt de beelden zijn die we in Europa van de Australische bevolking krijgen: de blanke surfer/beach boy en de Aboriginal. En deze laatste slechts in geringe mate. Mijn beeld is ondertussen sterk veranderd. Hoe kan het ook anders? Vreemd genoeg geloven sommige Australiërs nog steeds dat dit alles is wat hun land te bieden heeft.

Er is meer in Sydney dan je denkt (als Europeaan)

In Sydney reis je gemakkelijk een uur om van deur tot deur te geraken. Dit is uiteraard afhankelijk van waar je woont, maar een groot deel van de bevolking woont niet in het centrum. Als kleine Belg moest ik hier uiteraard wel even aan wennen, maar nu begrijp ik beter hoe Australiërs vijf Europese landen kunnen bezoeken op drie weken tijd. Zo ga ik hier om de week op reis naar een andere Sydney buurt: de Libanese, Griekse, Portugese, Viëtnamese, Japanse, Chinese, Thaise, Italiaanse, Turkse, Afrikaanse, Indische, Sri Lankaanse, Macedonische, Joodse, Russische, enzovoort.

Een vriendin van Mexicaanse afkomst, die in Sydney opgroeide zei bijvoorbeeld het volgende over haar ervaring als toerist in Jamaica: “It was really intense. It was the first time in my life that I was the only one who stood out against all the rest of society. Growing up in Sydney, you consider it to be normal that many cultures live together in one big city.”

Van toerist naar migrant

Het eerste jaar dat ik in Sydney woonde, behalve de toeristische zoektochten naar kangoeroes, was als een ontdekkingsreis. Ik begaf me steeds verder weg van het centrum en al snel was ik verliefd op Sydney’s omvang en culturele diversiteit. Zo telt de vriendenkring van mijn Australische wederhelft, bijvoorbeeld, de volgende landen van herkomst: Birma, Sri Lanka, Maleisië, Engeland, Peru, Servië, China, India, Duitsland, enzovoort.

Ik overleefde op ‘jobkes’ en ‘australienation’, al bij al ging het allemaal vlotjes. Reeds eerder had ik mij vragen gesteld over zowel migratie als racisme in Australië. Echter enkel toen ik zelf het migratieproces startte om een verblijfsvergunning te bekomen en dus officiëel een migrant werd, begon ik mij te verdiepen in de migratiepolitiek van deze wereldstad. Aan de hand van mijn eigen ervaringen hoop ik een genuanceerd beeld te geven van mijn tweede thuis: Sydney, Australië.