“‘Tweede kerstdag’

Twee weken later waren er dan plots wel overal kerstbomen, glitters en lichtjes te bespeuren.  Vele mensen die ons met ‘Melkam Gena’ (Zalige Kerst) begroeten en kitchy kerstkaartjes met valse klinkend muziek overhandigen. Kerst hebben we ondertussen al op vele manieren en in verschillende landen mogen vieren, maar twee keer kerst (en twee keer oudjaar) in één en hetzelfde jaar? Sommige mensen kopen een peperduur vliegticket om oudjaar verschillende keren na elkaar te kunnen vieren doordat ze door de tijdszones vliegen. Wij blijven gewoon wat langer in Ethiopië!
De ethiopisch kerstmis hebben we samen met onze jongens van de shelter doorgebracht. Nigisti en Etenesh (comité YT) zijn vroeg op stap gegaan om een geschikt schaap te vinden dat ze dan zouden slachten aan de shelter. Spijtig genoeg (wij denken, “gelukkig genoeg”) waren de schapen veel te duur dit jaar en moetsen we het doen met een groot stuk koevlees. Dit werd bereid op een grote schaal boven een houtvuur, met veel kruiden en olie.
Onze jongens hadden grote honger, de meesten hadden immers net 40 dagen van vasten achter de rug. De sfeer zat er dus snel in. Wij hadden ook spelletjes mee zoals ‘kaartje blaas’, ‘vier-op-een-rij’ of ‘tombola’. En er kwamen enkele jongeren langs die ons met zang en masenko (= soort gitaar) muziek entertainden. Er werd gedanst, laslassa (= cola) gedronken, enjera (= soort zure pannekoek) met siga (= vlees) gegeten en gespeeld of het leven ervan afhing. De kinderen van de buren kropen over de nieuw gebouwde omheining, anderen klopten aan om te vragen wat er gaande was. Voor één dagje vergaten we even alle problemen. Wij zagen toe en besloten dat het de goede richting uitgaat met YT!

Evaluatie

Wij zijn negen maanden in Ethiopië, over de helft dus. Tijd voor een grondige evaluatie van de organisatie en onze samenwerking. We organiseren een meeting met Nigisti en het comité maar merken dat we van dit laatste niet veel meer mogen verwachten. Voor de zoveelste keer komt er niemand opdagen en zijn wij het, samen met Nigisti, die het moeten doen. Meteen een reden om dit ook eens grondig te bespreken, het gebrek aan gemotiveerde lokale vrijwilligers is een groot probleem.
Kobe bereidt de evaluatie met veel zorg voor. Hij heeft hier de nodige ervaring in en weet hoe we op een “speels maar toch ernstige” manier de vele onderwerpen kunnen bespreken. We trekken er een hele dag voor uit. Nigisti verstopt haar verbazing niet en moet af en toe grondig lachen om deze nieuwe manier van evalueren. ‘Bloemen en bomen tekenen’ om een project te evalueren, opschrijven ‘wat je in de vuilsnisbak wil gooien’ en nooit meer aan wil denken, ‘over een prikkeldraad kruipen’ en vertellen wat je zwaar vindt, ‘een rugzak inpakken’ en vertellen wat jouw verantwoordelijkheden zijn.
Er zitten moeilijke vragen tussen maar het werkt wel. We komen tot een grondig gesprek en krijgen duidelijk wat er wel en niet goed gelopen is in het voorbije jaar. Vervolgens bespreken we het komende half jaar. Wat zijn de prioriteiten en vooral, hoe maken we de projecten van YT duurzaam. De link is snel gelegd: de prioriteit is de duurzaamheid van de bestaande werking en projecten. Eenvoudiger gezegd: zien dat er genoeg funds en getrainde mensen zijn om alles te plannen, uit te voeren en de follow-up te doen.
World Energy Programme
Yenege Tesfa werkt samen met United Nations World Food Programme (UNWFP) om maandelijks 100 gezinnen te voorzien van basismiddelen zoals olie, bloem, melkpoeder, enz. Een project waar we voordien al over schreven en er de nodige vragen bij stelden.
Recent bood UNWFP een bedrag van 1400 birr (ongeveer 125 euro) aan voor administratiekosten in YT. Een welkom budget omdat er inderdaad wel wat geld kruip in telefoon- en transportkosten, of in printpapier en buromateriaal. Wat we echter niet wisten, was dat het invullen van de papieren om te bewijzen hoe we dit geld gebruikt hadden, bijna twee weken tijd vroeg. Nigisti heeft die tijd op en afgelopen met steeds weer correcties en wijzigingen en een steeds groter wordende frustratie waarom dit zo moeilijk moet zijn. Stempels, handtekeningen, tickets, referenties zoveel dat het de 1400 birr en haar energie bijna niet meer waard was. 
Foefelen lijkt op een manier te kunnen maar ‘oh wee’ als de balans van de boekhouding er één birr naast zit. Wie wil nu een shop voor de zoveelste keer gaan overtuigen een nieuw bonnetje uit te schrijven omdat het vorige 2 birr (geen 0,15 euro) te weinig aangeeft?
www.fietsenvoorendoorafrika.be