Vissen in Elmina

Fanfakids

18 augustus 2011
Blog

Vissen in Elmina

Vissen in Elmina
Vissen in Elmina

In Eguafo zaten we regelmatig zonder elektriciteit of internet, vandaar dat we nu met enkele weken vertraging nog af en toe iets posten. Vandaag een artikeltje van Josje over het vissen in Elmina.

zondag 10 juli

Het zit zo dat we elke dag hopen dat alles doorgaat wat we plannen en ik dus al heel vroeg opsta, maar dat kan soms heel eenvoudig in het water vallen. Als het regent kunnen we geen uitstappen doen met de camera en ook het circusatelier hangt af van het goede weer. Het materiaal kan namelijk niet goed tegen de regen. We oefenen dus best binnen, maar kunnen dan niet veel doen vanwege de beperkte beweegruimte en plafond. Onze activiteit voor het filmproject en de trip naar zee waren vandaag bijna afgelast door het slechte weer. Als het echt eens regende zaten we veilig onder een afdakje, dus toch geluk bij ongeluk. Uiteindelijk doen we beide toch nog, maar met enkele uren vertraging. Gisteren liep alles een beetje in het honderd. In de ochtend werd ik wakker op het normale uur, mijn biologische klok, en zag niemand meer in zijn bed liggen. De afspraak was dat we om 6u al uit ons bed kropen, dus sprong ik uit mijn bed, maar kon niemand vinden. De bedoeling was om de vissers hun bootjes op het droge zien te trekken en de vis op het strand leggen. Het probleem was dat het buiten stortregende en het filmen niet zou zijn lukken, dus zijn de plannen gewijzigd naar de vismarkt in Elmina.

Meestal was het mijn taak om de dure spullen voor de regen te beschermen. Als blanke kregen we veel blikken op ons gericht en met een camera erbij was het helemaal compleet. Jan schoot hier en daar wat mooie beelden van de vissersbootjes, de verkopers, de hopen vissen die ze bij zich hadden (volgens mij iets te grote vangst om alles verkocht te krijgen) en enkele mensen die er graag nog wat uitleg wilden bijgeven. In de buurt stond er een brug over het water waar je alle gekleurde bootjes, netten en toestanden kon overzien. Velen gebruikten de brug als oversteekplaats, maar anderen verscholen zich voor de regen onder de pijlers. We zijn ook enkele dingen te weten gekomen: Enerzijds was me opgevallen dat vele mensen littekens op hun wang hadden. Dit betekent blijkbaar dat één van hun ouders is overleden. En nog een tweede weetje: vrouwen verkopen alles duurder omdat ze dit overkopen van de mannen en ook een beetje winst willen maken. Nadat we alles wat beu gezien waren, moesten we nog een hele tijd bij de taxi staan. In de auto zat onze vis al mooi opgeborgen, dus konden we niets anders doen dan wachten. We hadden reuzehonger en het zou al moeilijk genoeg zijn om op een zondag nog ergens inkopen te doen. Zondag is de dag van de vis, het enige voedsel dat die dag de deur uitgaat. Met acht was het niet eenvoudig zitten in de taxi; het was wel erg gezellig en gelukkig niet zo warm.

Nadat ik dan aangekomen was en uitgebreid kon lunchen werd mijn haar volledig gevlochten door Aline tijdens het lange wachten op de busjes die ons samen met de weeskindjes naar Cape Coast zouden brengen. Daarna dropten ze ons op een feestje waar de Twerampon Traditionals optraden. Dit keer niet met trommels, vlaggen en dansen, maar tot onze grote verrassing nu met de gitaar, synthesiser, drumstel enzo. Ik vond het zeer prettig ze na al die tijd weer te zien. Ze herkenden mij nog, ze stelden veel vragen. Vervolgens lieten we onze vrienden achter en gingen met heel onze groep en weesjes op weg naar het stand. We zochten naar de veiligste plek om nog te zwemmen. De zee hier is echt niet zoals in België. Woeste golven die geen medelijden hebben met alles wat hun weg kruist. Mijn jurk is zelfs gescheurd door de stroming. Ik had eronder wel mijn bikini aan, maar ben toch met mijn kleren aan erin gedoken. Het eten was schitterend, het is sinds dat we van huis vertrokken nog nooit zo lekker geweest. De avond bestond nog uit een gevecht tussen de jongens en de begeleiders omdat ze nooit de regels naleven omdat ze nogal zelfzuchtig zijn. Ze maken ‘s nachts veel te veel lawaai waardoor de anderen niet kunnen slapen. We vragen hen dan iedere keer te fluisteren. Dat lukt hun dus niet. Maar ik ken dat wel: als je eenmaal enthousiast babbelt wordt het gesprek luider en luider. Alleen wat ik vreemd vind is dat ze overdag dan wel heel de tijd tegen elkaar fluisteren.

Josje

De Fanfakids zijn een groep jonge muzikanten van jeugdhuis Centrum West-D'Broej in Molenbeek. Enkele Fanfakids reizen naar het Ghanese dorp Eguafo om workshops rond circus, video, dans, sport en koken te geven aan lokale jongeren.