Een jaar vol kerstbomen

Het was een van de vele foto’s die ik deze maand nam van kerstbomen. Ik lijk soms door kerstbomen geobsedeerd en ging bijna een ‘mooiste kerstboom van het land’ wedstrijd organiseren met andere kerstboomfans. Maar ik kon me inhouden.

Ik denk dat ik hou van kerstbomen omdat het een van de weinige typische zaken zijn van deze periode die mij opfleuren. Voor de rest is het koud, te vaak bevolkt en te vaak regenachtig.

Als ik dan toch naar buiten moet vormen de kerstbomen een mooie verschijning tussen alle andere voorspelbare dingen.

Ego’s

‘Ik erger me aan mensen die de juiste dingen doen voor de foute redenen.’

Ik heb mooie verschijningen soms nodig als afleiding van zaken waar ik mij aan kan ergeren. Zo heb ik me het hele jaar door geërgerd aan grote ego’s in activistische kringen. Ik erger mij aan foto’s die in een oorlogs- of rampgebied genomen worden maar die meer gaan over de coole aanwezigheid van de persoon die de foto’s deelt dan over de mensen en het gebied die getroffen zijn. Ik erger me aan mensen die de juiste dingen doen voor de foute redenen, zoals populariteit.

De lijst van ergernissen in 2014 is lang. Er zijn de vele mannen-only panels bij debatten, ook wanneer de organisatoren progressief of vrouwvriendelijk lijken. Er is de stilte bij Marokkanen over de politieke repressie in Marokko. En de enorme onwetendheid over het land waarop we trots willen zijn. Dat valt me vooral op als blijkt dat velen niet eens weten dat Marokkaanse joden bestaan of bij de nog grotere verwarring als het gaat over antizionistische Marokkaanse joden.

Over wat er dit jaar fout loopt bij de Belgische politiek wil ik hier niet eens beginnen.

Vakbonden

‘ik mag niet vergeten dat iedere dag vele Marokkanen zich organiseren tegen de onderdrukking van corrupte leiders en tegen de overblijfselen van een koloniale macht.’

Maar het hele jaar door probeerde ik me te concentreren op mooie dingen. Soms word ik daar door anderen aan herinnerd. Als ik bijvoorbeeld in Nederland complimenten krijg over de grote strijdvaardigheid van Belgen.

Ik luister dan met een beetje verbazing en trots naar Nederlanders die vertellen hoe goed het is dat we sterke vakbonden hebben die met een staking onze verworven rechten verdedigen. Ze willen dat Nederlandse jongeren een voorbeeld nemen aan hoe Belgische studenten veel meer doen tegen het hogere inschrijvingsgeld in het hoger onderwijs.

Als Marokkaan heb ik ook redenen om trots te blijven: ik mag niet vergeten dat iedere dag vele Marokkanen zich organiseren tegen de onderdrukking van corrupte leiders en tegen de overblijfselen van een koloniale macht. Ik krijg deze dagen hoopvolle updates over het verzet van gewone mensen in Rabat en Imider tegen de vernietiging van hun huizen en van hun grondgebied. Ik zie ook een sterke solidariteit met Marokkanen in het zuiden die recent hun eigendommen verloren door zware overstromingen.

Deze lijst van mooie zaken van dit jaar kan ik aanvullen met de solidariteitsacties voor Palestina, Ferguson, Syrië en Koerdistan. Sommige plaatsen kunnen duidelijk op meer solidariteit rekenen, maar hoe klein een actie ook is, ik mag niet vergeten dat het bestaan ervan op zich reden genoeg mag zijn om daarin het goede van mensen te zien. Het zorgt voor de nodige versiering in het leven. Ik vrees dat we ook in 2015 veel versieringen en hoopvolle momenten nodig zullen hebben. Mijn voornemen voor 2015 is dat ik die momenten niet vergeet te zien en dat ik ze zal vasthouden in mijn geheugen zoals ik kerstbomen graag bewaar in foto’s.