Hey, we zijn allemaal moe

In de Brusselse Begijnhofkerk staat een houten doodskist. Er hangt een blad bij dat de stand bijhoudt van de vluchtelingen die verdronken zijn in de Middellandse Zee. Sommige kerkgangers worden er een beetje wiebelig van. Zelfs in de strafste parochie van de stad hebben ze last van ‘outrage fatigue’, zegt Bie Vancaeynest.

  • © Brecht Goris © Brecht Goris

Verontwaardigingsmoeheid. Ik hoor het steeds vaker in mijn omgeving: ‘Ik volg het niet allemaal meer op, al die opinies’. Er is zoveel om boos over te zijn, en het niveau van onze debatcultuur is zo pover, dat er moeheid optreedt. Schouders worden opgehaald. ‘Wat denken ze wel’ wordt langzamerhand ‘wat is het nu weer?’ Ons reactievermogen wordt op de proef gesteld, het wordt een uitputtingsslag die ook ik soms verlies.

George Bush verkreeg zo zijn tweede termijn als president volgens sommigen. Hij rijgde de “gaffes” aan hoog tempo aan elkaar, dat mensen ze niet meer leken te registreren. Voeg daarbij een kiessysteem met kiesmannen dat ik na de tigste uitleg nog altijd niet snap. Daarvoor, in 2000 waren het de ponskaarten en datzelfde gekke systeem die Al Gore uit het Witte Huis hielden. (Hoe anders had de wereld er uitgezien als Gore toen was gewonnen? Er zijn verenigingen met fantasierijke historici die zich graag met dit soort geestelijke oefeningen bezighouden. Ieder zijn hobby.)

Idiotie went. Haviken wennen. Leugens wennen.

Bush moest dus gewoon het presidentschap insukkelen om er acht jaar te kunnen blijven zitten. Idiotie went. Haviken wennen. Leugens wennen. Bovengenoemde vluchtelingen zijn er een rechtstreeks gevolg van dit soort conditionering.

Je zou denken dat ze hun les hebben geleerd, maar kijk, twaalf jaar later bij de Trump campagne, zie je hetzelfde fenomeen. Die gaat aan zo’n tempo tekeer dat het politiek journaille aan weinig meer dan optekenen toekomt. Elke dag gebeurt er wel iets, mensen lepelen de verslaggeving erover op, maar aan een kritisch kijken, komen journalist noch lezer/kijker toe. Uitgekiende strategie of niet. Volksverlakkerij werkt.

Zacht geritsel

Ik hoor het nog iemand zeggen, vlak na de verkiezingen van 2014: ‘We gaan ons best moeten doen om de moed er in te houden, in het verzet…’ En toen moest het allemaal nog beginnen. De metafoor van de traag opgewarmde kikker is uitgeleefd maar geldt onverminderd. Ik ben de voorbije twee jaar vaak boos geweest, verdrietig, geshockeerd. Door uitspraken, maatregelen, tweets, opinies en reportages die allemaal samen opgeteld een nieuw tijdperk vormen waarvan ik de essentie maar niet kan vatten. Als een konijn staar ik naar het ledscherm. En ik twijfel: misschien valt toch wel allemaal nog mee?

Er is veel zacht geritsel en soms oorverdovend gedruis, maar de storm lijkt nooit echt te op te steken. Zelfs niet als er aan onze sociale rechten dreigt gemorreld te worden.

Er steekt nog wel eens een stijve bries op, op sociale media. Het parlementaire jaar begon met een rel, die aanleiding had kunnen zijn voor een debat ten gronde over institutioneel racisme. Maar het was al snel oud nieuws. Er is veel zacht geritsel en soms oorverdovend gedruis, maar de storm lijkt nooit echt te op te steken. Zelfs niet als er aan onze sociale rechten dreigt gemorreld te worden. Zelfs de vakbonden twijfelen of ze zullen staken op 7 oktober; de maatregelen voor de flexibilisering van de arbeidsmarkt zijn nog niet concreet, de begrotingsonderhandelingen nog niet afgerond. De tweede verjaardag van regering Michel I zou dus geruisloos kunnen passeren.

We lijken te berusten in ons lot, met de gedachte dat het allemaal zoveel erger zou kunnen zijn. Voor ons. Toch?

Moe

De nationale betoging van volgende week gaat gelukkig wel door. Ik doe hier graag een ondubbelzinnige oproep om op straat te komen. Wie vindt dat zo’n betoging niet meer van deze tijd is, en dat er anno 2016 betere manieren zijn om ongenoegen te uiten, die mag mij daarvan overtuigen. Liefst terwijl hij naast me loopt tussen de voetzoekers. Onder welke wimpel, dat mag ie zelf kiezen. Ik wil dat we de apathie die zich langzaam in ons aan het nestelen is, van ons af schudden. Laten we collectief onze actua burn-out negeren.

Hey, we zijn allemaal moe. Dan kunnen we even goed samen, moe, tussen twee Brusselse stations stappen. Vuur dient nu en dan aangewakkerd te worden. We activeren onze strijdlust en ons geloof dat het allemaal anders en beter kan. En dat de mensen die dat bewijzen door dingen te doén onze steun en aandacht verdienen.

De vraag is niet of, maar waarom we volgende week op straat komen.

Waadt u met mij nog een keertje door de modder van de voorbije twee jaren? Om alvast een beetje wakker te worden? Een bloemlezing, in willekeurige volgorde:
Niet elk kind heeft een stoel op school. Er sterft een jongen alleen in een tent. Er sterven mensen in de zee. We verkopen onze ziel in Turkije als die vluchtelingen maar niet meer tot hier komen. Op ziek zijn staat een versheidsdatum. De wachttijd wordt een be-roeps-in-scha-ke-lings-periode. Voor wat, hoort steeds meer. We gooien de zorg op de markt, en de markt voor de TTIP-leeuwen. Wij staan nog altijd in de file. De middenberm telt mee als bos. Wij voeren vizieren uit naar het Midden-Oosten. Een staatssecretaris schoffeert. We viseren langdurig werklozen. Een burgemeester schoffeert. En nog eens en nog eens.

Bij alles wat de ziel moet zalven wordt er onderaan een randje afgesneden dat ergens bovenaan wordt bijgeplakt.

En dat passeert.

De vraag is niet of, maar waarom we volgende week op straat komen. De vraag is, welke slogan er zal staan op de pancarte die we meedragen. Bijslapen doen we later wel.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

  • Coördinator van Vzw Toestand

    Bie Vancraeynest is coördinator van Vzw Toestand, een organisatie die leegstaande of vergeten gebouwen reactiveert tot tijdelijke en autonome socioculturele centra.

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.