Omdat informatie nog geen kennis is

Wat is het internet toch een geweldige uitvinding. Het is de perfecte loopbrug waarlangs de mensheid uit de puinen van de productie-economie kan ontsnappen naar de wonderlijke wereld waarin kennis het ritme der dingen aangeeft.

  • © Brecht Goris © Brecht Goris

Het internet is ook de perfecte legitimatie voor de onzichtbare handen die actief zijn in de markt die vrij heet te zijn. Dat is het altijd al geweest. Net zoals die zogenaamde vrije markt altijd al excuses nodig gehad heeft om zich schaamteloos te laten bedienen door een nietsvermoedende massa.

De geschiedenis wil dat het internet ontstond uit de zoektocht naar zogenaamde veiligheid. Veiligheid is altijd al een uitmuntend excuus geweest om de macht van enkelen te vergroten, op kosten van de machtelozen.

Het excuus werkt altijd. Er wordt toch niet geluisterd naar de enkele cynicus die durft te opperen dat het met die veiligheid niet echt zo slecht gesteld is, althans niet voor wie het geluk heeft geboren te worden in dat deel van de wereld dat voorlopig nog het andere deel van de wereld mag misbruiken tot groter voordeel voor zichzelf.

Als er vandaag nog gewag gemaakt wordt van veiligheid en internet, is het eerder in nogal negatief gestemde berichten, die ons duidelijk maken hoe het internet een hele reeks nieuwe risico’s heeft gecreëerd. Vraag het Sony maar…

Dit wil niet zeggen dat het internet niet langer als excuus voor een onduidelijk belang wordt ingezet. Alleen de teneur is anders. Het mechanisme is gebleven. Ook zij die gebaat zijn met de misleidingen bleven dezelfde.

De afbraak van de staat

Het zou onjuist zijn te stellen dat in België pas echt werk gemaakt werd van de afbraak van de staat nadat een burgemeester van een havenstad de feitelijke heerser van het land werd.

Het zou onjuist zijn te stellen dat in België pas echt werk gemaakt werd van de afbraak van de staat nadat een burgemeester van een havenstad de feitelijke heerser van het land werd. Die afbraak is al veel langer aan de gang. Het zou eveneens onjuist zijn te veronderstellen dat alleen in België de politieke klasse zo duidelijk naar de pijpen van het economisch-financieel establishment danst. Zo’n veronderstelling zou immers voorbijgaan aan de sloopwerken die hun Britse en Nederlandse collega’s al even geleden hebben ingezet. Niet alleen lopen zij een beetje voor op onze lokale vazallen, zij slaagden er ook veel beter in hun activiteiten te verhullen in een wasem van gespin.

Alleen al voor de namen die ze verzonnen, verdienen ze een Effie-award. Big Society, kwaakt Cameron telkens als hij een hoeksteen uit het gammele bouwwerk dat de democratie is geworden aan gruizelementen slaat en toen de eerstgeborene van de vertegenwoordigster van Royal Dutch Shell de troon van zijn moeder overnam en verondersteld werd zijn kroning op te luisteren met wat plechtstatig gebazel, had Willem het over de participatiesamenleving. Dat klinkt wat minder opgezwollen, wat actiever zelfs.

In de propaganda die geproduceerd werd om Big Society of participatiesamenleving van een theoretisch aandoende onderbouw te voorzien, speelt het internet een belangrijke rol. Het internet wordt opgevoerd als drager van een kentering in de menselijke geschiedenis. In die geschiedenis waren mensen tot voor kort onwetende wezens die bijgevolg gebaat waren bij een overheid die in hun plaats beslissingen nam. Waren die overheden immers niet samengesteld uit weldenkende lieden die alleen maar het algemeen belang voor ogen hadden?

Het internet heeft hieraan een einde gemaakt, zo zeggen de ideologen. Het heeft de informatiesluizen opengezet en elk van ons zoveel inzicht gegeven dat niemand nog nood heeft aan alwetende intermediaire. We weten vandaag met z’n allen zelf wat best is voor ons (en misschien ook voor onze buurman). Dankzij het internet hebben we de overheid alweer wat minder nodig.

Informatie is een grondstof voor kennis, maar ook niets meer.

Het valt niet te ontkennen dat het internet een kolkende stroom aan bijkomende informatie-eenheden in het leven heeft geroepen. Alleen is er niets dat ons toelaat om die informatie-overdaad gelijk te stellen met kennis. Kennis is totaal wat anders en zoveel meer dan informatie. Informatie is een grondstof voor kennis, maar ook niets meer. Kennis is het resultaat van inspanning. Die inspanning wordt niet meteen aangemoedigd door de speeltuinen die uit het internet zijn ontstaan. Wel integendeel.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

  • Socioloog, digitaal strateeg en auteur

    Ben Caudron (1965) is socioloog, gepassioneerd door mens en technologie. Sinds 1993 is hij actief betrokken bij de ontwikkeling van digitale media.

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.