If Orlando Verde ruled the world

Orlando Verde

15 oktober 2012
Column

If Orlando Verde ruled the world

If Orlando Verde ruled the world
If Orlando Verde ruled the world

MO* bestaat 10 jaar en dat wordt gevierd met een speciale 100ste editie en met een groot feest in het Brusselse Kaaitheater op 1 december. Naar aanleiding van de festiviteiten lanceerde MO* ook de columnwedstrijd ‘If I Ruled The World’ waarbij de winnaar, aangeduid door een professionele jury, een publicatie in MO* en een Joker reischeque ter waarde van € 1000 wint. Maar we organiseren ook een publieksprijs: de bezoekers van MO.be kunnen uit de vijf beste inzendingen hun favoriet kiezen. De winnaar van de publieksprijs wint een boekenpakket van 25 boeken, samengesteld door boekhandel de Groene Waterman. Hieronder vindt u een van de genomineerde columns.

If I ruled the world

Computers zijn een zegen. Zij het de computer die in jouw Smartphone zit of de computer die het bestaan van de Higgs-Boson particle kan bewijzen, computers zijn een zegen. En hoewel we hen dagelijks gebruiken voor banale kwesties, dienen zij, ook, voor heel ernstige zaken. Dezelfde technologie die gebruikt wordt door piloten om te leren vliegen onder gevaarlijke omstandigheden dient als een evidente vorm van ontspanning voor mensen van alle leeftijden. Complexe simulatietechnieken helpen ons spelletjes te spelen, terwijl we met dezelfde software zouden kunnen voorspellen wat er gebeurt als een titanisch toestel door een storm moet vliegen.

We kunnen een boerderij simuleren met, euhm, Farmville :-) We kunnen de stadsdynamiek naspelen met serious games als SimCity. Met Civilization, kan je een hele wereld creëren, beheersen en zien evolueren.

Simulation games zijn vaak verslavend. Misschien omdat de simulatie van omstandigheden een onderdrukte karaktertrek van de speler prikkelt. Je kunt eventjes een F1-piloot of een oorlogsheld worden. In het geval van Civilization kan je eventjes de allesbeheersende keizer van een wereld worden. En macht, dat is pas verslavend, daar hebben we genoeg bewijs van.

Op 18 juni 2012 verscheen een artikel op de website van CNN over Lycerius, een speler die gedurende 10 jaar dezelfde game, Civilization II,  had gespeeld. Hij was nieuwsgierig om te zien hoe ver hij kon gaan en zo heeft hij het spel gebracht tot grenzen die nooit werden bedacht door de ontwikkelaars.

Het resultaat was, in de woorden van Lycerius, een “helse nachtmerrie van lijden en verwoesting”. In het jaar 3991 was de wereld een gevecht tussen drie super-naties die alle andere landen al hadden vernietigd of geannexeerd en tegen elkaar moesten concurreren voor de schaarse grondstoffen van een planeet in de ban van nucleaire oorlogen.

Lycerius probeerde vrede te bereiken om de landbouw te reactiveren en zijn wereld te redden van de honger, maar hij kon geen manier vinden om de oorlog te doen stoppen. Hij zag zichzelf geforceerd om de democratie op te geven en een dictatoriale staat op te richten, omdat een Senaat zijn budget voor wapens zou beperken om de honger te bestrijden. 90% van de bevolking was ondertussen gestorven door nucleaire rampen en bijna alle vruchtbare grond was getransformeerd in enorme moerassen na het zoveelste smelten van de Noordpool.

Lycerius was, in zijn poging om de wereld te redden, niets minder geworden dan de personificatie van de machtsverslaving in een postapocalyptisch decor.

Het artikel was verontrustend omdat het toch zo hard leek op de wereld die gesimuleerd werd. Omdat de logica die door de ontwikkelaars in de game werd gestoken, dezelfde logica is die we uit het historische gedrag van de mensheid kunnen afleiden. Lycerius kon bijna niks anders doen dan de wereld zien vergaan.

If I ruled the world, zou ik de wereld waarschijnlijk, met de beste bedoelingen, ook kapot maken. Ik zou niet weten hoe Israëliërs en Palestijnen een vreedzaam akkoord kunnen sluiten. Ik zou niet weten hoe we onze moordende drang naar vooruitgang kunnen beginnen afbouwen, ter verdediging van de polaire ijskappen. Ik zou niet weten hoe we de massaconsumptie stop kunnen zetten zonder een totale instorting van het systeem. Ik zou geen alternatief kunnen bedenken voor de alarmerende ontginning van grondstoffen, voor de schrijnende uitbuiting van goedkope arbeiders, voor racisme en uitsluiting, voor de deportatie van mensen die nooit kwaad hebben gedaan, voor religieuze conflicten.

Precies daarom zou ik zo snel mogelijk de macht afstaan. Zoveel mogelijk macht aan anderen proberen geven. Zien dat iedereen zoveel mogelijk reële macht kan krijgen. Ik geloof niet in redders, ik zou zelf geen redder kunnen zijn. Maar in een aftakelende wereld waarin persoonscultus een groeiende tendens wordt (Obama! Chavez! De Wever! Putin!), kan een echte verdeling van de macht misschien helpen, wie weet.

De andere genomineerde columns