“‘Zonsondergang’
Een verblijf in Brussel zou altijd moeten beginnen op het Poelaertplein, of je hier nu een uurtje op doortocht bent, of een mensenleven lang blijft. Het plein naast het vermaledijde Justitiepaleis is een draaischijf, Chanelboetiek, vlooienmarkt en jeugdrechtbank binnen hetzelfde handbereik.
Toen ze werd gepland, heb ik gevloekt op de lift die het panorama ruw in tweeën splijt, maar nu ze er is, zou ik ze niet meer kunnen missen. Als je onderaan instapt, vouwt de stad zich langzaam voor je open, zoals een kinderboek waar de plaatjes in rechtop komen. De luxewinkels op Louisa sluiten hun deuren en de bankjes worden bezet door mensen die de laatste zon van de dag meepikken en zich net als ik laven aan het uitzicht.
<iframe frameborder="0" height="400" scrolling="no" src="https://maps.google.be/maps?f=q&source=embed&hl=nl&geocode=&q=Poelaertplein,+Brussel&aq=0&oq=poelaert&sll=51.09623,4.227975&sspn=1.005592,2.326355&t=h&ie=UTF8&hq=&hnear=Poelaertplein,+1000+Brussel&layer=c&cbll=50.838199,4.35234&panoid=0ygXMQr5IfZlb9B16wlIog&cbp=13,263.52,,0,4.04&ll=50.831963,4.352303&spn=0.021684,0.051498&z=14&output=svembed" width="600"></iframe>
Grotere kaart weergeven
Pal voor mij staat een oud huizenblok waar iemand met gevoel voor ironie de letters H-O-L-L-Y-W-O-O-D op heeft gezet. Links wordt de einder nu en dan doorkliefd door de arm van een kermisattractie. Wie wil, kan deze broeierige Brusselse zomer doordrenken met smoutebollenvet. Rechts glinsteren de bollen van het Atomium.
Avec le regard bas mais loin
Ik ontmoet hier een man avec le regard bas mais loin. Mohamed Ouachen is acteur, danser, film- en theatermaker. Maar vooral activist en artiest. Ik ben benieuwd naar zijn regard, zijn blik op de stad die zich hier, aan onze voeten, koestert in de avondzon.
We schetsen om beurten het hobbelige parcours dat ons tot op dit bankje, op dit plein heeft gebracht. We hebben best wat omwegen nodig, voor we elkaar treffen in een gedeelde passie voor de jongste bewoners van de stad. De Sablonisation was een thema in zijn werk: de rijke Zavel die in zijn opmars de arme mensen uit de Marollen heeft verjaagd richting de Stalingradlaan en de Anneessenswijk. Hij ziet nu dat uit die volkse wijken jonge mensen komen met frisse artistieke projecten, die zelfs die andere jongeren aanspreken, die zijn gaan lijken op de verloren generatie die op hen wordt geprojecteerd.
Wat de politici uit onkunde of onwil niet vermogen, dat doen jongeren gewoon zelf. Films verzinnen, een voorstelling maken, een documentaire draaien. We vinden elkaar in een pleidooi voor slecht theater en lelijke schilderijen. De soms noodzakelijke passages in een artistieke zoektocht. Als er maar geproduceerd wordt.
Ook tenenkrullende schoolvoorstellingen horen thuis op de grote podia. Weinig geld, dat scherpt de creativiteit, maar niet gehoord worden, dat is dodelijk voor een kunstenaar. Want hier wordt niet naar iedereen geluisterd. Is het racisme toegenomen? Ik weet het niet en hij ook niet. De aversie tegen de religie die migranten met zich meebrachten ontegensprekelijk wel. Ik beken dat ik worstel met mijn stellingname tegen de wassende islamofobie. Ik ben de advocaat van God niet.
Pop-up iftar
Terwijl we getrakteerd worden op een spectaculaire zonsondergang, en hij mij zijn eigen strategieën schetst, het creëren van positieve projecten waar mensen elkaar ontmoeten, zwaait hij over mijn schouder naar iemand. Achter mij zijn vier Muslim Rangers opgedoken, gewapend met picknickdekentjes en tassen vol drank en eten. Mohamed organiseert tijdens de Ramadan wekelijks een pop-up iftar op een openbare plaats, als was het een illegale rave. Op de dag zelf post hij een bericht met de locatie, wie wil, komt mee de vasten verbreken.
De Rangers, een collectief van jonge comedians, zijn niet de enigen die gretig op zijn uitnodiging zijn ingegaan. Dus zeg ik even later ‘Bismillah’ en eet een dadel, in bont Brussels gezelschap. De avondlijke picknick sluit naadloos aan bij ons gesprek en illustreert zijn pleidooi voor het creëren van een positieve dynamiek. Alsof deze hele avond door hem is geënsceneerd. Alsof hij wil zeggen: ‘Zo doe je dat, vormgeven aan een stad.’
Bruksel in kaart
Beweeg over de icoontjes op de kaart om ook Bie’s andere Brukselcolumns te lezen.