Altijd spannend als je een cd'tje toegestuurd krijgt van een groep die je van haar noch pluimen kent. Soms draait die spanning uit op regelrechte ontgoocheling. Soms ook op oprechte blijheid en enthousiasme. Voor "Ay, Chavale!", het album van La Manouche is godzijdank het tweede gevoel van toepassing.
“Ay, Chavale!”, dat zoveel wil zeggen als “vrienden”, is blijkbaar nog maar het tweede album van La Manouche. In 2009 bracht het gitaarduo -gitarist Manito en zanger-gitarist Mouché- het album “Tzigane!” uit. En zoals je aan de groepsnaam en de naam van hun eerste album al kon vermoeden: het gaat hier om gipsymuziek.
Het moet gezegd, Manito en Mouché verdedigen het genre met verve. Op “Ay, Chavale!” hoor je elf mooie liedjes uit de sinti- en romacultuur, zowel traditionals als nummers van andere muzikanten en eigen makelij. De muziek van La Manouche klinkt passioneel en bevat sterke invloeden uit de flamenco en de gipsyswing — denk aan de gipsypop van The Gipsy Kings, maar ook aan de “Hot Club de France” gipsyjazz van Django Reinhardt. De warme sfeer van de gitaarmuziek wordt verstrekt met mandoline, contrabas, percussie en viool en in de song ‘Dona Dona’ krijg je zelfs het mooie geluid van een klarinet te horen.
Zanger Mouché zingt met bezieling. Zijn stem klinkt doorleefd. Je voelt dat hij meent wat hij zingt. Je voelt de vreugde en de weemoed die zo eigen zijn aan deze muziek uit de Oost-Europese zigeunercultuur. Zowel voor liefhebbers als ontdekkers van het genre is “Ay, Chavale!” een aanrader. Nu maar hopen op de eerste warme lente- of zomeravonden om van dit album nog meer te genieten.
“Ay, Chavale!” van La Manouche is uit bij Merusa Records. Meer info op www.lamanouche.nl en op www.merusa-records.com. Begin mei is de groep ook te zien op enkele Belgische podia.