De wortels van Wangari Maathai

Extra

De wortels van Wangari Maathai

De wortels van Wangari Maathai
De wortels van Wangari Maathai

Afrika heeft geen toekomst als het geen ruimte geeft aan zijn vrouwen. Dat is ongeveer wat de Liberiaanse presidente Ellen Johnson-Sirleaf zei in MO*43. Het is ook de rode draad doorheen het leven en de strijd van Wangari Maathai, de Keniaanse milieu-activiste die in 2004 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg. Haar autobiografie maakt haar verhaal concreet en toegankelijk.

Ongebroken toont een zelfbewuste, nuchtere vrouw die discriminatie, corruptie en milieuverloedering bevecht omdat het vormen van onrecht zijn die onderaan de maatschappelijke ladder onnodig veel levens kosten. Het is inspirerende lectuur omdat Wangari Maathai overkomt als een vrouw met een overtuiging waarin heel veel mensen zich kunnen herkennen.
Wat haar bijzonder maakt, is dat ze gespeend blijft van cynisme en dus haar inzicht en betrokkenheid gewoon wil vertalen in praktische oplossingen –iets wat ze geleerd heeft tijdens haar studies in de Verenigde Staten, zegt ze zelf. Wie zowel de persoonlijke levensgeschiedenis van deze krachtige vrouw als de historische groei en context van haar beweging beter wil leren kennen, wordt uitstekend bediend in deze autobiografie. (gg)

  • In 1966 keerde Wangari Maathai terug uit de VS omdat ze in het pas onafhankelijke Kenia een baan kreeg aan de universiteit. Bij aankomst bleek de betrekking echter aan iemand anders gegeven te zijn: een man uit dezelfde etnische groep als het afdelingshoofd. ‘Ik wist toen nog niet dat nepotisme en andere vormen van corruptie de meest belemmerende factoren zouden worden in onze maatschappij. Ze zouden na de onafhankelijkheid de dromen van het Keniaanse volk frustreren.’ (blz. 145)

  • ‘Veel boeren verbouwden alleen nog maar koffie en thee voor de internationale markt. Deze cash crops namen land in beslag dat voorheen gebruikt werd om voedsel voor eigen gebruik te verbouwen. Een gevolg hiervan was dat vrouwen hun kinderen behandelde voedselproducten voorschotelden als wit brood, maïsbloem en witte rijst, die veel koolhydraten bevatten, maar relatief weinig vitaminen, proteïnen en mineralen. Het kostte minder moeite om deze producten te bereiden dan de producten die ik als kind te eten kreeg, wat ze aantrekkelijk en praktisch maakte, want door de ontbossing was brandhout om een kookvuur aan te leggen schaars geworden.’ (blz. 173)

  • ‘Zolang de Green Belt Movement werd gezien als een paar vrouwen die boompjes kweekten, vormden we geen gevaar voor de overheid. Maar zodra we begonnen uit te leggen waardoor de bomen verdwenen en waarom het belangrijk is dat burgers opkomen voor hun rechten –of dat nu milieu-, vrouwen- of mensenrechten zijn– werden we door hogere ambtenaren en parlementsleden in de gaten gehouden.’ (blz 261)

Ongebroken door Wangari Maathai is uitgegeven door De Geus. 429 blzn. ISBN 978-90-445-0723-2